Tiffany fantaseert over een baby en ze heeft een onmogelijke moeder die vooral aan zichzelf denkt en weinig benul van moederliefde en opvoeden heeft. Tiffany is dertien en vlucht in een fantasie over een baby nadat ze ontdekt hoe blij ze wordt van zo’n wurmpje in haar armen. Ze groeit op in een asociaal gezin, haar moeder is prostituee en haar broers zijn vechtersbazen en Tiffany weet zelf ook wel haar mannetje te staan, haar ondertitel is ‘bats veur de kop’. Veldkamp schetst een aandoenlijk portret van dit meisje dat zelf nauwelijks liefde heeft gekregen en langzaam leert wat dat begrip inhoudt. In een vrolijke en bijna naieve stijl wekt hij een kind tot leven waar je al snel sympathie voor hebt. De focus blijft bij haar en haar dromen en minder bij de ellendige thuissituatie waardoor het verhaal iets lichtvoetigs houdt. Wat minder geslaagd is het dialect dat Veldkamp de moeder van Tiffany laat spreken. Als ze haar dochter erop uit stuurt om sigaretten te halen, levert dat een zin op als: “D’r oet, peuk’n hoal’n”. Veel aanhalingstekens dus. Het doet mij als Fries deugd dat een jeugdboek zich nadrukkelijk in een Noordelijke provincie afspeelt, maar het maakt van de moeder een karikatuur. Terwijl de liefdeloze moeder juist een sterk punt is van het boek.
Of Tiffany uiteindelijk zwanger wordt? Ze is er met haar dertien een beetje jong voor, dat vindt Veldkamp gelukkig ook.
Tiffany Dop
Tjibbe Veldkamp
