Nikki legt zichzelf op haar aardrijkskundeleraar te kussen

Liesbeth Mende Blauw Genre: Jeugdboek
Uitgever: Gottmer

Ze heeft ook een periode alleen maar zwart gedragen, toen dacht iedereen dat ze gothic was. Op dit moment draagt ze alleen blauwe kleren, daar wordt ze rustig van. Alles moet blauw, ook de sokken en haar onderbroek. Nikki pakt alles drastisch aan, met nogal eens een averechts effect. Ze maakt zichzelf wijs dat ze smoorverliefd is op meneer G., haar aardrijkskundeleraar, en ze moet zijn litteken aanraken en hem later zelfs op de mond kussen. Ze brengt zichzelf met haar opgelegde opdrachten en dwangneurosen in de problemen, waardoor haar doel nog verder weg is.

Nikki wil gezien worden, haar gedrag is een grote actieve schreeuw om liefde en aandacht. Haar moeder is samen met haar weggegaan bij haar eerdere vriend en is nu verliefd op een man met twee kleine kinderen. Nikki haat ‘de monsters’ die zo druk zijn en kan het niet verkroppen dat haar moeder hen in hun leven toelaat. Ze trekt zichzelf steeds meer in haar eigen, licht absurde, gedachtewereld terug.

Blauw gaat over die periode in de puberteit waarin je denkt dat niemand je ziet staan en je er kampioen in bent om het tegenovergestelde te doen van wat je beoogt. Nikki zoekt nabijheid maar vervreemdt de mensen om wie ze het meeste geeft van zich. Ze zoent bijvoorbeeld met de vriend van haar beste vriendin. Haar dwangneuroses en de opdrachten die ze aan zichzelf stelt, komen in de buurt van wanen en psychoses. Ze stalkt de leraar die haar afwijst en haar obsessie voor smurfen wordt steeds absurder.

Een mooie coverillustratie en een blauwe bladsnede laten de eerste jeugdroman van Liesbeth Mende opvallen, ze schreef eerder o.a. Afhaalmeisje. Mende’s stijl is eigenzinnig en roept een wat onbestemd gevoel op, dat prima past bij het thema. Boeiende dialogen en authentieke passages, dat zeker, maar ook fratsen: wat moeten we bijvoorbeeld met die malle smurfin? Hebben we hier te maken met een literair begaafd auteur of een schrijfster die maar wat probeert? Dat laatste is geen zonde trouwens en waarschijnlijk is het combinatie van beide. Blauw is een merkwaardige maar fascinerende roman die doet denken aan werk van collega-debutanten als Myrthe van der Meer en Enne Koens.