Lemniscaat
Pontus groeit na het sterven van zijn moeder op in het Aalmoezeniersweeshuis, zijn vader zit op zee. Hij werkt als koerier op de vismarkt en raakt bij toeval betrokken bij een moordpartij en is een gemakkelijke verdachte. Na zijn arrestatie weet hij direct te ontsnappen en komt tegen wil en dank terecht bij een boevenbende. Dat is niks voor Pontus maar het biedt hem onderdak en in zekere zin bescherming. Hij blijkt een goede zakkenroller maar voelt zich nog steeds opgejaagd en komt er al snel achter dat zijn nieuwe ‘vrienden’ iets te maken hebben met de moord waar hij van wordt verdacht.
De bende van Lijp Kot is het debuut van Wim Bos (47) die historische stadswandelingen voor kinderen door Amsterdam verzorgt en volgens het boekflapje ‘de schrijfopleiding Proza voor Kinderen’ voltooide. Hij voegt zich bij het (niet geringe) rijtje Nederlandse schrijvers dat een aardig historisch jeugdboek kan schrijven. Het is een verdienstelijk debuut, al is de invloed van de schrijfcursus merkbaar. Het verhaal verloopt keurig volgens het stramien en Bos komt niet geheel los van de regels die hij heeft meegekregen. Maar het is een spannend verhaal, gelukkig zonder sentimenteel slot en een prima leesboek, zeker ook voor jongens. Sommige wendingen zijn wat kort door de bocht (de ontsnapping) en stilistisch is het wat braafje, vooral in de dialogen. Bos had zijn kennis van het historische Amsterdam nog meer kunnen gebruiken al geeft het een aardig beeld van onze hoofdstad in de achttiende eeuw.
De roofmoorden en onderlinge afrekeningen binnen de bende doen denken aan de liquidaties die er momenteel plaatsvinden. Het is dan iets meer het niveau van de veldwachter maar ging er ook al hard aan toe. Lijp Kot als een soort historische Willem Holleeder, het is geen eens een vreemde gedachte.
De bende van Lijp Kot
Wim Bos
Lemniscaat
