close
Dé recensiesite over jeugdliteratuur
8+

In de achtbaan met Shaun Tan

Erik, het tweede verhaal uit dit boek, is mijn favoriet. Er volgen nog geweldige teksten en tekeningen maar de ontroering die ik na het lezen van Erik voelde, had ik niet meer. op die manier. Erik is een uitwisselingsstudent die in het keukenkastje gaat wonen.

‘We hadden de logeerkamer een verfje gegeven, nieuwe vloerkleden en meubels gekocht en er ook verder alles aan gedaan om te zorgen dat hij het bij ons naar de zin zou hebben. Het is me dus een raadsel waarom Erik het liefst in onze keukenkast sliep en studeerde. “Het is zeker iets cultureels”, zei mama.’

Erik is een klein zwart poppetje met een hoofdje als een drietand en is uitermate nieuwsgierig. Zijn koppie duikt op alle plaatjes weer op, in de autogordel of net zichtbaar achter de grote poot van de olifant. Opeens is Erik verdwenen maar niet zonder een schitterende herinnering in het keukenkastje achter te laten.

Vertel maar eens op feestjes dat je van slag raakte door een soort stripje over een student die in een keukenkastje gaat wonen. Tan bericht zogenaamd uit een Australische voorstad waar gekke dingen gebeuren en waar het ongewone vragen oproept maar toch ook al weer snel vanzelfsprekend is. In 15 beeldverhalen schetst Tan een geheimzinnige en vervreemdende wereld. De verhalen zijn tegelijkertijd bizar en ongeloofwaardig maar ook heel vanzelfsprekend en volstrekt logisch. Tan gebruikt veel zwart en grijstinten maar echt luguber of macaber wordt het niet omdat de prenten vrijwel allemaal een lichte ontroering opwekken. De stokwezens waarvan niemand wie weet wie ze zijn, laten me niet los. De twee broers die gaan onderzoeken waarom de stratengids stopt bij kaart 268. Heel eigenwijs, heel lief. Is er daarna dan niets meer? Inderdaad! En zelfs de schildpadjes in ‘de nacht van de schildpadredding’ bezorgen een brokje in de keel. ‘Ze draaiden hun kopjes om en keken me aan met ogen als zwarte knoopjes, als punten aan het einde van zinnen, glimmend’.

Over zijn vorige, volledig tekstloze, boek De aankomst waren de Nederlandse recensenten al zeer te spreken. Maar de tekst is hier van harte welkom en voegt wel degelijk iets toe aan de prenten. Tan kan heel vaardig schrijven en de vertaling van Eva Gerlach is uitmuntend.

Waarom is dit boek als jeugdboek uitgegeven. Vinden kinderen dit leuk? Ze zijn er vast. Maar ik denk dat volwassen gemiddeld veel meer plezier aan dit boek beleven. Het is ook niet onbegrijpelijk want dit boek is ongrijpbaar en past eigenlijk in geen enkel genre. Het is niet voor een bepaalde leeftijd, het is geen strip, geen prentenboek en ook geen een graphic novel.

Verhalen uit een verre voorstad is als een ritje in de achtbaan. Het begint rustig maar na de eerste afdaling zit je naar adem te happen. Je wilt dat het stopt en je wilt dat het doorgaat en als het afgelopen is, wil je direct nog een keer. Verhalen uit een verre voorstad is magnifiek en hallucinerend en vooral een belevenis.

Nieuwsgierig: kijk op de website van Shaun Tan of ga in het voorjaar van 2010 naar Hasselt om zijn prenten te zien in het Literair Museum aldaar.

Titel Boek:

Verhalen uit een verre voorstad

Auteur:

Shaun Tan

Vertaler:

Eva Gerlach

Kaft:
Tags : Andere landenDieren en natuurFantasiejeugdboekPrentenboek