Van Goor
Bakhuis schrijft op haar website hoe ze op het idee kwam voor dit boek: ‘Twee jaar geleden was ik op weg naar een schoolbezoek ergens in Friesland, toen ik in de bus in slaap viel. Op het moment dat ik wakker schrok, zaten er een oude man, een man die er heel ziek uit zag en een vrouw met een baby in de bus. Ik dacht toen – zo werken mijn hersenen nu eenmaal – : stel dat we een ongeluk krijgen en ik maar één iemand kan redden. Wie zou ik dan kiezen?’
Bakhuis begon haar schrijverscarrère tien jaar geleden met boeken met chicklittitels als: Love en Leed en Verliefd van 2 kanten maar heeft zich gaandeweg toegelegd op spannender en duisterder boeken vol wraak en geweld. Het verhaal uit de bus kreeg vorm in de psychologische thriller De Eliminatie, met dat verschil dat er vooral mensen gedood moeten worden. Tien busreizigers ontwaken in een hangar waarin in neonletters op de muur staat: Elimineer de helft om de anderen te laten leven. Er is geen enkel contact met de buitenwereld en de aanwezigen hebben er geen flauw benul van wat hier achter zit. Is het een macabare grap of een reality-show? Feit is dat de tijd verstrijkt en er inderdaad mensen het leven laten.
Bakhuis kiest voor de zestienjarige Chloë als protagonist van dit boek, een onzeker meisje met een laag zelfbeeld die ’s ochtends na een pittige ruzie met haar moeder van huis is weggegaan. Zij moet zich verhouden tot o.a. een junk, een miljonair en een zieke man in een rolstoel. Wie is het waard om te blijven leven, is de ondertitel, en ook de crux van de gesprekken die de opgesloten groep met elkaar voert.
Voor zo’n duistere psychologische queeste is het noodzakelijk dat de lezer zich betrokken voelt bij de personages en er sprake is van sympathie en afkeer. Bakhuis slaagt er onvoldoende in om de karakters tot leven te laten komen. Het is een bedachte constructie die niet tot leven komt. Het blijven karakters die in grove lijnen geschetst worden en waarvan er steeds minder over zijn zonder dat het emoties oproept. Natuurlijk is het spannend, maar ook weer niet bloestollend, en stevent De Eliminatie op een ontknoping af, waardoor je verder wilt lezen. Maar de interesse verflauwt door al te langdradige bespiegelingen en dramatische gedachtespinsels en vooral door het ontbreken van een urgente en relevante invalshoek. Dat de plot nogal suf is, is nog te vergeven, maar dit klassieke idee (wie laat je in leven) had veel sterker uitgewerkt kunnen worden.
