Louise Flint kiest met haar debuut niet voor de gemakkelijkste onderwerpen. Een boek over de inquisitie en de katharen in het dertiende eeuwse Frankrijk. Ze slaat zich er moedig doorheen en levert een overtuigende en spannende roman af met wellicht iets teveel nadruk op de geschiedkunde. Als het tenminste om een vrouwelijk auteur gaat, want Louise Flint is een pseudoniem en er is niets over deze schrijfster bekend.
Hoofdpersoon is de veertienjarige Philippe die katholiek is opgevoed maar ook nieuwsgierig is naar andere levensovertuigingen en zich al snel vertrouwd voelt met de katharen die meer lef hebben. Hij ziet dat ze in opstand durven komen tegen onrecht en onderdrukking en dat spreekt hem aan. Als hij doorkrijgt hoe meedogenloos de katholieke kerk kan zijn en wat de gevolgen van de inquisitie zijn, kan hij niet anders dan de kant van de katharen kiezen.
De katharen, waar het woord ketters vanaf is geleid, zijn gelovig maar hebben weinig op met het instituut kerk en al helemaal niet met de Paus. Is er zoveel verschil? Nee, de katharen zijn best gelovig maar op een manier die we nu vrijzinnig zouden noemen. Ze nemen het wat minder nauw met de dogma’s en hebben weinig op met de katholieke hierarchie. Flint beschrijft de inquisitie nauwkeurig en beklemmend, de dorpelingen worden streng gekeurd op ketterij; om de zoveel tijd wordt het hele dorp doorgelicht. Het komt aan op onderling vertrouwen want verraad ligt op de loer.
Hoogverraad is een interessant epos met veel interessante info en een uitstekende woordenlijst achterin. Dit boek biedt geen lichte kost, het gaat over brandstapels en folteringen, maar Flint doseert de ellende goed. Hoogverraad is geen literaire hoogvlieger maar wel een welkome historische roman. Louise Flint treedt heel voorzichtig in de voetsporen van Tonke Dragt en Thea Beckman. Philippe doet zelfs een beetje aan Tiuri denken.
Hoogverraad
Louise Flint
