Aleid van Eekelen-Benders
Brian Selznick
De eerste 400 (!) pagina’s van De Wonderlingen (The Marvels) bestaat uit tekeningen. Potloodtekeningen die een verhaal vertellen over een schipbreuk, een theaterfamilie en een brand. Pas daarna wordt het een tekstroman van nog eens bijna 200 pagina’s waarna het boek wordt afgesloten met opnieuw een aantal tekeningen. Een bijzondere vorm, alhoewel niet voor niet wie eerder werk van Brian Selznick tot zich nam.
De Britse auteur/tekenaar maakte naam met vooral De uitvinding van Hugo Cabret (verfilmd als Hugo door Scorsese) waarin hij ook een wonderlijke mix van beeld en tekst hanteert. Daarnaast onderscheidt Selznick zich door een ontregelende hantering van de tijd en het vertellen van ‘verhalen in verhalen’. Aanvankelijk doet De Wonderlingen gestroomlijnd aan maar al snel volgt de ene verrassing de andere op en is weinig meer wat het lijkt. Toch blijft het een ingekaderd en realistisch verhaal dat goed te volgen is.
De tekeningen zijn indrukwekkend en dat is een understatement. Alles verfijnd opgezet in zwart, wit met miljoenen potloodlijntjes. Heel direct en intens. Het laat zich lezen als een storyboard, van tekening naar tekening word je in het verhaal getrokken. Zelden zjin personages in tekeningen zo levensecht, je wilt ze aanraken, even strelen en geruststellen.
De Wonderlingen vertelt een familiegeschiedenis die een paar eeuwen omvat. Selznick baseert zich een ware geschiedenis, vooral dat van een huis in het Londense East End, dat vol met verzamelingen staat. Het is een verhaal over theater en verbeelding, herinneringen en nieuwsgierigheid, over schaamte en verlies en vriendschap en familiebanden. En over nog veel meer. Alles past en valt in elkaar. De Wonderlingen is een rijke en warme vertelling vol literaire citaten en het is zonde en onnodig om er verder veel van prijs te geven.
Iedereen die dit boek links laat liggen, doet zichzelf te kort, hoe oud je ook bent. De Wonderlingen is geen boek, het is een ervaring. Eentje die je lang bijblijft.
