De Vier Windstreken
Helen van Vliet
Een boek kan niet gek genoeg zijn, volgens de auteur van Een vampier van niks. Jammer genoeg is dit boekje helemaal niet zo gek en blijft het behoorlijk binnen de lijntjes. De debutante schreef een aardig verhaaltje maar over vampierkinderen zijn veel originelere en gekkere boeken geschreven. Merkies betreedt een platgetreden pad: een kind uit een vampierenfamilie kan niet over zijn bijzondere eigenschappen praten. En hij heeft een probleem: het lukt hem maar niet om goed te bijten zonder iemand wakker te worden. AAls hij voor zijn tiende geen mensenbloed heeft gedronken, wordt hij geen echte vampier. Zijn zes oudere broers en zijn ouders maken zich zorgen maar lachen hem vooral uit. Gelukkig is daar vriendinnetje Sofie bij wie hij uit de kast komt en die hem steunt in zijn missie. Een bril helpt niet maar een ander hulpstuk doet uiteindelijk wonderen. Zo komt het toch nog goed met het kleine losertje.
Een vampierenverhaal is al snel leuk omdat alle grapjes uit de kast kunnen over bloed, foto’s en spiegels maar daarmee ben je er nog niet. Het einde is tenenkrommend flauw. De tekeningen van Helen van Vliet vertellen zo ongeveer wat er in het verhaal wordt verteld en voegen dus weinig toe. Voor de liefhebbers van het genre is er beter werk, bijvoorbeeld Dagboek van een vampier/watje, dat hier wel wat op lijkt maar vele malen sterker is.
Een vampier van niks
Daiënne Merkies
Helen van Vliet
De Vier Windstreken
