Een jaar met veel korte zinnen

Aby Hartog Het jaar van Victor Genre: Jeugdboek
Uitgever: Querido

Verschijnt er nog wel eens een kinderboek waarin het gezinsleven een rol speelt, waarin de ouders niet gescheiden zijn, gaan scheiden of op zijn minst ernstig met elkaar overhoop liggen? Het hoort bij deze tijd maar het is voor een veellezer van jeugdboeken ook wel eens fijn als de ouders gelukkig met elkaar zijn.

In Het jaar van Victor is er aanvankelijk niet veel aan de hand. Victor besluit op oudjaarsdag dat het nieuwe jaar een geweldig jaar moet worden. ‘Een jaar waarin alles goed gaat en alles gaat zoals ik wil’. Dat valt tegen. Een paar pagina’s later is zijn vader ontslagen en maken zijn ouders alleen nog maar ruzie. Moeder vindt vader een slappe jandoedel en zet hem het huis uit. Victor en zijn zus moeten in de zomer met beide op vakantie en vooral het verblijf met vader in een aftandse caravan is een ramp. Hij drinkt veel en laat de boel verslonzen. Moeder is bezig haar leven opnieuw in te richten en ontmoet leuke andere mannen. Victor zit op de circusclub maar breekt zijn arm en vindt een meisje leuk. Zijn zus Charlotte bakt veel taarten om de misère tegen te gaan. Uiteindelijk is het jaar om en was het niet zo’n fijn jaar maar wel het jaar van Victor.

Ik som het allemaal maar even op want zo zit dit boek in elkaar. De eerste twee zinnen tellen respectievelijk 4 en 5 woorden. Dat is niet het gemiddelde maar zinnen van langer dan tien woorden zijn met een lampje te zoeken. De dialogen reiken niet veel verder dan alledaagse vragen met alledaagse antwoorden. ‘Ik verveel me. We lachen. ‘Wat een superverjaardag. Ik knik. Charlotte ook. ‘Ja,’ zegt mama. ‘Leuk’, zeggen Jesse en Sven’. Deze staccato stijl leest gemakkelijk maar voorkomt diepgang of verbeelding. Van Aby Hartog verscheen een serie boeken bij de kleine uitgeverij Zirkoon en enkele boeken bij Moon. Van deze eersteling bij Querido zou je verwachten dat er iets bijzonders mee is. Ik heb het niet kunnen ontdekken. Het is allemaal kort, snel en simpel: een opsomming in de trant van ‘en toen gebeurde er dit en toen dat en dat was niet zo leuk’. Natuurlijk valt zo’n scheiding niet mee maar daar zijn al veel en veel betere jeugdboeken over geschreven. Daar voegt Het jaar van Victor weinig aan toe.