De kwaliteit van kartonnen boeken voor de allerkleinsten is wisselend. Niet zelden is het belangrijkste aandachtspunt geweest te zijn dat de bladzijden niet kunnen scheuren. Wat er op die pagina’s staat, lijkt van minder belang. Ik zie ik zie… van Marianne Dubuc is een aangename uitzondering op die regel.
Het is een lekker dik kartonnen boekje (120 pagina’s) waarin woorden als een ketting aan elkaar geregen worden. Het begint en eindigt met ‘ons huis’ dat op een heuvel staat. Dubuc voert ons langs eenvoudige voorwerpen en sprookjesfiguren via het heelal terug naar de dieren en de vertrouwde omgeving. De gelegde verbanden zijn origineel en verrassend en zetten je vaak net even op het verkeerde been. Je kunt raden wat er op de volgende bladzijde staat maar zal er vaak naast zitten. De enorme tentakel blijkt te horen bij een heel klein inktvisje en in de buik van de walvis een verzameling merkwaardige attributen.
De Canadese kinderboekenschrijfster maakt eenvoudige prenten die goed aansluiten bij de beleving van kinderen. Met potlood ingekleurde tekeningen zoals de kleinsten die een paar jaar later zelf kunnen tekenen. Geen fratsen maar ook niet kinderachtig. Een draak is zoals een draak eruit ziet, idem voor een prinses of een sok. Er staat wat er moet staan.
Ik zie ik zie is een zorgvuldig gemaakt prentenboek dat het geld meer dan waard is en zeer geschikt is om op een speelse manier de woordenschat te vergroten en de fantasie te prikkelen. Een boekje om voortdurend bij te glimlachen.
Ik zie ik zie
Marianne Dubuc
Jacques Dohmen
