Een kleine fee zonder pit

De sneeuwvlokken warrelen vrolijk over de eerste pagina´s om na de winterslaap plaats te maken voor groene blaadjes en het eerste sneeuwklokje. Nadat de roos waarop ze woont, is bevroren en breekt, houdt Rosa haar winterslaap bij de muizen.

Rosa is de hoofdpersoon van een nieuwe serie van Spee, eerder verscheen al Rosa de rozenfee en de allermooiste vlinder. Spee is vooral bekend door haar serie over Meneer Big. Zoals altijd duiken er hier ook veel dieren op. Rosa vliegt op de rug van een winterkoninkje en er is een eekhoorn en een hommel. Rosa is kleiner dan de meeste dieren, de muizen steken boven haar uit.

Spee begeleidt de prenten over de ontluikende lente met versjes die niet bepaald opvallen door originaliteit of taalvaardigheid. Spee rijmt er wat verplicht op los, ze komt niet veel verder dan dat ´missen´ op ´vissen´ rijmt en ´zomerfee´ op ´valt niet mee´. De versjes zijn goed voor te lezen en voor de beginnende lezertjes te bevatten die zich wellicht minder storen aan de cliches en dwangrijm. De tekeningen maken heel veel goed: Rosa is een alleraardigst feetje, het winterkoninkje is realistisch en de manier waarop Spee de vissen onder het ijs heeft vorm gegeven, is prachtig.

Het wordt niet helemaal duidelijk wat de magische krachten van Rosa zijn. Ze is een fee en heeft een toverstafje maar die gegevens worden verder niet gebruikt. Daardoor wordt Rosa een wat bleek personage die heel lief en klein is en goed kan opschieten met dieren maar verder krijgt ze heel weinig mee van Spee. En dat rijmt ook.

Rosa zou wat pit kunnen gebruiken, een paar originele gedachtes of sowieso enige karaktertrekken. Nu blijft ze een figuurtje dat er bij staat en er naar kijkt.