close
Dé recensiesite over jeugdliteratuur
8+

Hoogdravende uitleg over emoties schiet doel voorbij

Stine Jensen Alles wat ik voel. Het grote emotieboek Non-fictie
Kluitman
Marijke Klompmaker
Waardering: 6.0

De dochter van Stine Jensen was  in tranen na het zien van de animatiefilm Inside out (Binnenstebuiten) waarin op een magistrale, toegankelijke manier de belangrijkste basisemoties worden worden verbeeld. ‘Ik voel zo veel’, snifte ze en filosofe Jensen constateerde dat haar dochter nog niet de taal heeft om alle gevoelens te beschrijven. Ze besloot een handje te helpen met ‘het grote emotieboek’ Alles wat ik voel, waarin ze op maar liefst 20 emoties ingaat, van moed, angst en hoop tot trots, afkeer, schaamte.

Net als in haar eerste filosofieboek  Lieve Stine, weet jij het? (waarvoor ze verrassend een Zilveren Griffel won) gebruikt Jensen concrete voorbeelden uit het leven van kinderen als aanzet. Verdrietig zijn omdat je knuffel is verdwenen, hopen dat de leukste jongen van de klas jou ook ziet staan en een klasgenote niet op je partijtje uitnodigen, uit wraak omdat je ook niet bij haar mocht komen. Jensen stelt in de uitleg veel concrete vragen als ‘verveel jij je vaak’, ‘wanneer was jij voor het laatst trots’ en ‘kun je je verplaatsen in je ergste vijand’.  Daar kunnen kinderen wel wat mee. Jensen geeft waardeoordelen mee die voor de hand liggen: boosheid hoeft niet perse iets negatiefs te zijn en verlegenheid heeft ook een functie en kan nuttig zijn. Ieder hoofdstuk wordt afgesloten met de ervaring van een kind, waarmee het begon en meestal is er dan een oplossing of een antwoord.

Er mankeert nogal wat aan dit boek en dat begint al met de inhoudsopgave. Wie emoties uit wil leggen, doet er goed aan ze secuur te benoemen: verdriet is de emotie en verdrietig de uiting, kalmte is de emotie en ‘kalm’ de uiting (idem voor jaloezie en jaloers etc). Jensen haalt ze door elkaar en dat is niet handig als je uitgangspunt is om kinderen woorden te geven voor hum emoties. Merkwaardig is het ook dat Jensen zoveel namen uit de filosofie op de pagina’s rondstrooit. Van Homerus, Euripides en Nietzsche tot Francis Bacon en Desanne van Brederode, ze komen allemaal voorbij. Interessant om te lezen dat de ‘Schotse filosoof David Hume (1711-1776) vond dat ’trots een besef is van eigen kunnen, een nuttig en aangenaam gevoel’ maar wat moeten kinderen hiermee? Bij wraak wordt natuurlijk Medea aangehaald, en ga zo maar door. Voor de leeftijdsgroep voor wie dit boek is bedoeld, is al die kennis en wijsgerigheid vele bruggen te ver.

Ook veel voorbeelden zijn een ver-van-mijn-bed-show: bij boosheid gaat het over boze huisvrouwen die in de jaren zeventig gingen demonstreren voor gelijke rechten en bij eenzaamheid wordt Anders Breivik aangehaald. En wat moeten kinderen met een zinnetje als: ‘uit onderzoek blijkt dat de meeste eenzaamheid voorkomt bij vrouwen die ouders zijn dan 75’. De filosofe komt niet los van haar eigen belevingswereld en vakgebied en slaagt er op die manier niet voldoende in om emoties voor kinderen dichterbij te brengen. Een schrijver van non-fictie voor kinderen hoeft niet op de knieën maar moet ze wel meenemen en het weten over te brengen.

 Alles wat ik voel is wel mooi vormgegeven boek, een beetje retro. Dat wordt ondersteund door de ouderwets aandoende illustraties van Marijke Klompmaker, die alle kanten uitschieten. Het meest bruikbare zijn de uitgelichte vragen: Wanneer voelde jij je schuldig en wat deed je toen? Daar kan een kind wat mee, met de hoogdravende uitleg van Jensen veel minder.

 

 

 

 

Tags : Echt gebeurdemotiegevoelensKinderboekLiefde en vriendschapNon-fictieproblemen