Lemniscaat
Het omslag van De Blauwe Vinvis doet erg veel denken aan De Boomhut van Marije en Ronald Toman. Daar staat een ijsbeertje op de voorkant, bij De Blauwe Vinvis van Jenni Desmond is het een klein jongetje met een kroontje op dat naar het enorme beest kijkt. Deze vinvis is het grootste wezen dat bestaat: hij kan 30 meter lang worden en zijn hart weegt bijna 600 kilo. Het dier zelf kan een gewicht tot 150.000 kilo bereiken. Desmond tekent een stapel van 55 nijlpaarden om aan te geven hoe gigantisch veel dat is. Het kleine jongetje zit daar weer bovenop, zodat de afmetingen in perspectief staan. Dat effect wordt consequent doorgevoerd, bijvoorbeeld in de komische illustratie over de bek van de vinvis die zo groot is dat er 50 mensen in kunnen staan. Die staan er op de tekening dan ook in.
De Blauwe Vinvis is een non-fictie prentenboek met een Droste-effect. Het jongetje is het prentenboek aan het lezen en wordt mwa.aeegezogen in de weetjes over het enorme zoogdier. Een fijne combinatie van een verhaal waarin kennis is verweven. Kinderen zullen zich identificeren met het parmantige jongetje dat iets eigenzinnigs krijgt door het rode kroontje. Hij staat op vrijwel alle prenten, al is het soms even zoeken, bijvoorbeeld tussen alle vliegtuigen (in de prent over het geluid, de vinvis is een van de luidste dieren ter wereld). Prettig gedoseerde informatie waar de Britse illustratrice toegankelijke tekeningen bij maakt, die uit zichzelf een verhaal vertellen. Dit is fijne non-fictie, ook heel geschikt om voor te lezen, verpakt in een kunstzinnige en dromerige omgeving.
Ook een groter dier maar toch wat kleiner, zeker als het om een baby gaat, is de walvis. In De kleine walvis van de Amerikaan Benji Davies vindt Boy, die met zijn vader in een houten huis op het strand woont, een aangespoelde walvis. Hij verstopt hem thuis in de badkuip en vertelt hem verhalen over het leven op het eiland. ‘De walvis kon heel goed luisteren’. maar kan hem onmogelijk verborgen houden voor zijn vader. Zijn vader is niet boos als hij de nieuwe huisgenoot ontdekt, hij beseft (wel heel plotseling) dat hij meer aandacht aan zijn zoon moet besteden. Een lief verhaal waarin een paar al te snelle slagen worden gemaakt. De prenten van het eiland en de zee zijn fraaier dan de tekeningen van de mensen die nogal eendimensionaal aandoen.
De tekst (vertaling Edward van de Vendel) is weinig opwindend en volgt het vaste patroon. ‘Op een nacht….in de ochtend’. Toen gebeurde er dit, vervolgens dat en het is allemaal te zien op de tekeningen, dus zoals bij veel prentenboeken voegen de zinnen niet altijd veel toe. Een sympathiek prentenboek maar met het kleine gegeven is te weinig gedaan.
De kleine walvis, Benjij Davies, (vertaling: Edward van de Vendel), uitgeverij Luiting Sijthoff, 3+, cijfer: 6,5
De blauwe vinvis
Jenni Desmond
Jesse Goossens
Lemniscaat
