Van Goor
Rindert Kromhout
Papa en mama zitten de komende weken gespannen te kijken naar het peleton of te luisteren naar radio Tour de France. Om het kroost zoet te houden is De tijdrit van Rod Waters een tip. Een prentenboek over wielrennen met een hoofdpersoon waarmee kinderen zich goed kunnen identificeren. Eric is op weg naar zijn vriendinnetje Emilie om bij haar de finish te gaan kijken. ‘Het was namelijk de dag van de tijdrit, met die razendsnelle wielrenners in hun felgekleurde sportkleuren en een juichende menigte langs de kant’. Eric grist een paar dingen bij elkaar (niet onbelangrijk: twee banden, een kompas, een verbandtrommel, een paar toffees en een ballon) en gaat als een bezetene met de fiets op pad. Hij wil niet te laat komen en gaat steeds sneller rijden maar komt onderweg een aantal mensen tegen die zijn hulp nodig hebben. Dan komen die pleisters, toffees en zelfs de ballon goed van pas. Het belangrijkste is dat Eric door kan fietsen want hij moet niet te laat bij Emilie komen. Hij trapt steeds harder en merkt niet op dat er steeds meer mensen langs de kant staan die hem toejuichen. ‘Zet hem op’, roepen ze. En Eric denkt: ‘Dat doe ik toch al’. Het einde laat zich raden en dat is in dit geval een prettig soort voorspelbaarheid.
De dunne lijnvoering in de tekeningen onderstreept de vaart van het verhaal. Het geeft de tekeningen wel wat weinig body ook omdat de kleurvoering nogal sober is. Het snelle verhaal had wat meer uitbundigheid verdiend in de prenten, de schrijf- en tekenstijl staan nogal haaks op elkaar. De tijdrit is naast een verhaal over hard fietsen vooral een ode aan de vriendschap. Eric en Emilie willen bij elkaar zijn, dat is belangrijker dan een wedstrijd winnen.
De tijdrit
Rod Waters
Rindert Kromhout
Van Goor
