Geen kunst aan, dat kan mijn zoontje van vier

Imme Drors Karel Appel uit de kapperszaak in de Dapperstraat Genre: Prentenboek
Uitgever: Leopold
Illustrator: Harrie Geelen

Het Parool vond het ‘om te schrikken’ en Trouw noemde het werk van Karel Appel ‘iets voor de kleuterschool’. Daarover rijmt Imme Dros: ‘Daa trekt Karel Appel zich niets van aan. Zijn naam heeft maar mooi in de krant gestaan’. De serie prentenboeken die het gemeentemuseum van Den Haag uitbrengt bij grote tentoonstellingen wordt consequent doorgevoerd. Bij De grote Karel Appel tentoonstelling is de beurt aan Imme Dros en Harrie Geelen die vorig jaar positief opvielen met Tijs en de Eenhoorn (genomineerd voor de Woutertje Pieterse Prijs).

Imme Dros vertelt het levensverhaal van Karel Appel chronologisch, met als rode draad de kapperszaak van zijn vader in de Dapperstraat. Het ligt voor de hand dat Karel zijn vader op gaat volgen maar Karel wil naar de kunstacademie. ‘Na tranen, ruzie en veel gepraat, zet kapper Appel zijn zoon op straat’. Een moeilijke periode, getekend door de oorlogsjaren volgt, waarna Appel langzaam maar zeker furore maakt. Alhoewel veel mensen blijven vinden dat hun kinderen het beter kunnen. ‘Word maar weer kapper in de Dapperstraat, met al je geklieder en kleuterpraat’.

Een klassiek verhaal over tegenwind waar je sterker van wordt en waarvan de moraal is dat Appel zichzelf en zijn dromen is trouw gebleven. Het werk van Karel Appel is natuurlijk spekkie voor het bekkie van Harrie Geelen die in veel van zijn werk dezelfde kleurrijke en rommelige stijl hanteert. Geelen illustreert vooral het verhaal van zijn echtgenote, meer dan dat het een uitgebreide kennismaking met het werk van Appel is. Al komen de verschillen in stijl wel aan de orde.

Het verhaal is volledig in rijmschema a-a-b-b en het zou kunnen dat Dros de eenvoud van het werk van Appel daarmee wilde benadrukken.

‘Hij komt in de kapperszaak want dat moet, vooral in haarverven is hij heel goed!’  – ‘Ik wil liever schilderen, pa en moe, ik ga naar de kunstacadmie toe’. – ‘Maar om zijn werk maken mensen plezier: ‘Geen kunst aan, dat kan mijn zoontje van vier’.

Het komt op deze manier dicht bij rijmelarij en blijft ver verwijderd van de sterke taalbheersing die Dros meestal laat zien.