Nog 100 nachtjes slapen is al in april 2012 door een jury van bibliothecarissen gekozen tot Prentenboek van het Jaar 2013. Het is daarmee niet het beste prentenboek maar het voorleesboek dat centraal staat tijdens de Nationale Voorleesdagen in januari en februari. Het belangrijkste criterium voor de jury is daarbij ‘dat het boek, naast een goed verhaal en aantrekkelijke illustraties, voldoende aanknopingspunten biedt voor interactie met de peuters en verwerking in hun spel na het voorlezen.’ Dat betekent in dit geval waarschijnlijk dat er veel gepraat gaat worden over de spanning voor je verjaardag en dat gezellig vlaggetjes en slingers gemaakt worden. In Nog 100 nachtjes slapen wil Dorus niet wachten tot haar verjaardag en besluit alvast aan de slag te gaan. Ze knipt uit allerlei kleding driehoekjes die bij elkaar een prachtige slinger vormen. Ondanks de aanvankelijke boosheid van de gedupeerden die met gaten in hun kleding rondlopen, zien ze uiteindelijk de humor er wel van in en wordt het nog een gezellig feestje.
Een gezellig prentenboek met die wat hoekige en eigenzinnige tekenstijl van Milja Praagman. Bij haar overheerst de conventionele aanpak en dat levert een prima boek voor de doelstellingen van het CPNB op. Een verhaal met een kop en een staart, tekeningen met gewone mensen waar iets in te zoeken valt en een prima voor te lezen verhaaltje met repeterende elementen. Zo hebben voorlezers het graag. Maar het is geen boek dat kinderen laat kennismaken met een andere manier van kijken en voorlezen en dat is wel jammer. Kinderen hoeven niet moedwillig in de war te worden gebracht maar grenzen mogen af en toe best iets verlegd worden. Een gedurfder keuze voor het Prentenboek van het Jaar zou niemand kwaad doen.
Nog 100 nachtjes slapen
Milja Praagman
