Leopold
Aleid Van Eekelen-Benders
Kate Grove
In De schaduw van mijn broer, het vorige boek van de Engelse kinderboekenschrijver Tom Avery, rouwde een meisje om haar overleden broer. In Wat we niet wisten heeft Ned, de tweelingbroer van Jamie, een ernstige ziekte waarvan ze weten dat hij er niet van gaat herstellen. Jamie en Ned zijn van die broers die alles samen doen. Ze wonen aan de kust en brengen uren door op het strand, vooral met het verzamelen van spulletje die aanspoelen. In het begin van dit boek treffen ze een vreemd wezen, met schubben en kieuwen en vinnen. Ze houden het verborgen en verstoppen het mysterieuze schepsel in de schuur (een verhaallijn die sterk doet denken aan Ollie en het kronkeldier).
Ned lijdt aan de taaislijmziekte (het ongeneeslijke cystic fibrosis), heeft daardoor een abonnement op het ziekenhuis en wordt steeds zieker. Het verhaal is geschreven vanuit het perspectief van Jamie, de tweelingbroer. Die voelt zich steeds meer buitengesloten in het ziekteproces, waar hij inderdaad niet alles over te horen krijgt van zijn ouders. Hoe lang heeft zijn broer nog te leven en wat zou hij zonder hem moeten? Wat we niet wisten is een verhaal over een naderend afscheid en de voorbereiding op het onvermijdelijke. Ned lijkt zijn lot geaccepteerd te hebben maar zegt op een gegeven moment toch tegen zijn broer: “Ik had gehoopt er klaar voor te zijn”.
De broers noemen het wezen Leonard en vooral Jamie hoopt dat het dier is gekomen om een wonder te verrichten. Leonard moet er voor zorgen dat Ned niet dood gaat maar de zieke broer lijkt er in te berusten dat het wezen hem juist komt halen. Als de broers besluiten dat Leonard terug moet naar zee, komt het verhaal in een stroomversnelling en stevent op een onontkoombaar einde af. Avery laat de dood zien als een mysterie waar we geen grip op hebben.
Wat we niet wisten kent heel veel parallellen met het vorige boek van Avery, met rouwverwerking als rode draad en een dunne grens tussen waan en werkelijkheid. De kinderen zoeken naar uitwegen om met de werkelijkheid om te gaan, met de hulp van mysterieuze en al dan niet imaginaire entiteiten. Dit nieuwe boek is veel sterker uitgewerkt met karakters die overtuigen en een hartverscheurend maar ook troostend einde. Boosheid, woede en verdriet, het is er allemaal en uiteindelijk zijn er vele manieren om met het grootste verlies om te gaan. De een klampt zich vast aan het verdriet en de ander ontkent het. Jamie weet dat doorgaan met leven de enige optie is die hij heeft. ‘Moedig voorwaarts’, zoals zijn broer hem had gezegd.
