De Eenhoorn
Moordgriet is een dunne trhillerachtige novelle die tot op bijna het einde leest als enigszins vervreemdende chicklit. Hoofdpersoon Belle is een femme fatale die avontuurtjes met jongens aan elkaar rijgt en zich in ongewisse avonturen met drugs stort. Ze probeert afstand te nemen van haar stalkende ex en raakt verkikkerd op de helft van een eeneiige tweeling, die ze maar moeilijk uit elkaar kan houden. Er overkomen haar rare dingen en ze belandt uiteindelijk via het ziekenhuis op een psychiatrische afdeling.
De voortekenen zijn er: Belle worstelt met een aantal dingen uit het verleden die met haar zus te maken hebben. Briefjes van haar zus staan verspreid door het boek en wijzen vooruit naar een gruwelijke wraakactie die uiteindelijk ook plaatsvindt. Flarden van gedachten, gevoelens en herinneringen geven het boek een licht hallucinerende sfeer zweeft, wat op gespannen voet staat met het wat platte verhaal. Tijdens het lezen voelt het alsof de karakters niet uit de verf komen en er niet zoveel aan klopt. Dat gevoel is juist: op de laatste bladzijden vallen dingen op hun plek en krijgt alles wat eerder geschreven is een functie. Met als gevolg dat je het boek meteen nog een keer wil lezen. Dat klinkt meestal positief maar bij Moordgriet is het een mankement. Het zou niet nodig moeten zijn een boek nog een keer te lezen om het te begrijpen.
Moordgriet is goed geschreven; de mengeling van chicklit en vervreemding raak getroffen. Belle is door haar traumatische ervaringen grenzeloos en heeft niet alles meer onder controle. Maar de roman was geslaagder en gelaagder geweest als Bergh er in was geslaagd de ontknoping een duidelijker plek te geven. Het einde is in mijn ogen te abrupt en mist daardoor doel.
Moordgriet isuitgegeven in de serie Lekker Lezen van de Vlaamse uitgeverij De Eenhoorn, wat staat voor ‘snel, echt en (ont)spannend’ en dat klopt in dit geval als een bus.
Moordgriet
Inge Bergh
De Eenhoorn
