Querido
Een bergbeklimmer die nog nooit een berg heeft beklommen besluit op een dag de daad bij het woord te voegen. Eenmaal op de top wil hij zijn vrouw Hanneke bellen maar hij heeft geen bereik en waait van de berg af. Het mannetje ploft neer in een nieuwe wereld waar wezentjes op een wonderlijke manier communiceren. Ze zeggen dingen als: ‘Goedemorgen water, dat het lekkerste is wat er is. Maar er is toch niks anders om te drinken? Dat hoeft ook niet want water is het lekkerste wat er is’.
Twee van de wezens vinden de bergbeklimmer, die ze aanzien voor een ster, door de lamp op zijn voorhoofd. Ze voeren een vermakelijk gesprek met hem dat bol staat van de hilarische misverstanden. De man wil bellen met zijn vrouw maar heeft nog steeds geen bereik en daar snappen de mannetjes weinig van. ‘U praat toch met ons?! Dan hebt u toch bereik?’.De bergbeklimmer wil naar huis maar volgens de wezens valt hij dan van de wereld af.
Aan Ergens ligt een theatertekt ten grondslag die Joke van Leeuwen drie jaar geleden maakte voor HetPaleis in Antwerpen, die uitmondde in de voorstelling DagDag. In dat stuk bekijken de wezentjes alles vanuit een horizontale positie, wat hier niet is doorgezet. Ergensis een beeldverhaal dat leest als een strip en vol zit met typische ‘Van Leeuwiaanse’ figuurtjes. Merkwaardige wezens die verwantschap hebben met mensen maar in hun universum de dingen vanuit een geheel eigen blikveld aanschouwen. Het vervreemdende effect die Van Leeuwens schepsels met zich meebrengen, stemt iedere keer weer tot nadenken. Net als bij Kukel, Iep en Deesje, wekken ook de wezens in Ergens snel sympathie, al is het maar omdat de dingen goedemorgen en welterusten wensen.
Opvallend is de breuk in stijl in beide werelden: in de wonderlijke wereld is er de vertrouwde naïeve manier van tekenen, in de ‘echte’ wereld hanteert Van Leeuwen ook een echtere stijl, waarij de mensen meer op mensen lijken. Dat maakt het contrast tussen beide werelden scherp en duidelijk.
Van Leeuwen ontregelt in Ergens op een prettige manier, waardoor je niet goed weet wat je nu precies zit te lezen maar het direct accepteert. Het verhaal werkt toe naar een climax waarin de tekenaar zelf lijkt in te grijpen. De bergbeklimmer ploft terug in zijn eigen wereld en drinkt een glaasje water met zijn Hanneke. ‘Want water is het lekkerste wat er is.’
Prima boek maar opnieuw een tussendoortje van Joke van Leeuwen, net als haar samengestelde taalboek Mooi boek. Het wachten is op een jeugdboek met een verhaal waarmee de schrijfster ons weer eens echt omver blaast.
