1+

Oh jee, een verkleedfeest en de leeuw heeft geen idee wat hij aan moet trekken. Zal hij als kip of als pad gaan? Dan weet hij het: hij gaat als olifant. Op de prent staat de leeuw met een slurf en oliantenpootjes, maar nog steeds duidelijk herkenbaar als leeuw. Op

Het is gewaagd om een prentenboek in de nacht te laten spelen. Duistere en donkere tekeningen zijn voor veel kinderen een stapje te ver. Fleur van der Weel durft het aan en slaagt met vlag en wimpel voor deze proeve. Inderdaad zijn sommige prenten erg donker maar toch zijn ze niet

Hij is echt te aaien, dat zwarte poesje dat ook op het omslag staat. Het lieve katje komt op iedere pagina terug als rode draad in een telverhaal waarin de avond en nacht als decor dienen. In rustige, grafische prenten laat Hayashi een slapende stad zien waarin fluorescerend oranje één maan, twee

Zo'n dag waarop je denkt: nu ben ik lang genoeg kind geweest en is het tijd om volwassen te zijn. Kleine Leeuw wordt wakker en voelt zich inenen een hele meneer. Waarom zou hij altijd maar naar zijn moeder luisteren? Zijn nieuwe lijfspreuk wordt 'Ik doe het lekker toch!' Hij

De kar van de koning is een soort Boem-light! Dat vorige prachtige project van Leo Timmers kreeg terecht een Boekenpauw en dit dunnere boekje borduurt voort op hetzelfde thema. In Boem! was er sprake van een kettingbotsing, in dit boek is er opnieuw een hoofdrol voor een auto. De koning

Nog 100 nachtjes slapen is al in april 2012 door een jury van bibliothecarissen gekozen tot Prentenboek van het Jaar 2013. Het is daarmee niet het beste prentenboek maar het voorleesboek dat centraal staat tijdens de Nationale Voorleesdagen in januari en februari. Het belangrijkste criterium voor de jury is daarbij

De boomhut  was een sensatie. Om verschillende redenen. Een vader en dochter die samen een prentenboek maken op een manier die niet eerder is vertoond. Met etsen die ze naar elkaar sturen en over elkaar heen leggen. Een woordloos boek nog wel waarin niet zo heel veel gebeurd. Het boek

Valentijn is overtuigd van de schoonheid van zijn eigen vioolspel maar daar lijkt hij de enige in te zijn. Het klassieke geklede ventje jaagt iedereen de stuipen op het lijf met zijn kattengejammer. De meest diplomatieke reactie komt van een boer die zegt: "Ik vond het heel eh... APART". Valentijn

Meer dan van Toon Tellegen is dit het boek van Mance Post. De illustratrice werd vorige week 87 (!) en levert opnieuw een kunststukje af waarmee ze zomaar weer eens in de prijzen zou kunnen vallen. Haar linosnedes blijven van hoog niveau. Het is onvoorstelbaar knap hoe ze met minimale

God ziet eruit als een soort van groot spook. Hij is wit met een rood randje met daarom heen een lichtgevend geel aura. Hij is een Barbapapa-achtige figuur die van vorm kan veranderen. Hij verandert in de traditionele God, een oude man met een lange witte baard, maar net zo