Samen verdwalen in een utopische stad

Maranke Rinck Constant Genre: Prentenboek
Uitgever: Leopold/Gemeentemuseum

Constant Nieuwenhuis was de minder bekende CoBrA-kunstenaar maar misschien de meest ambitieuze. Hij was overtuigd van zijn ideeën over architectuur, infrastructuur en arbeid en introduceerde Nieuw Babylon, een wereldomvattende utopische stad die over de bestaande kon worden ‘geplakt’. In die nieuwe wereld werd het werk overgenomen door machines en hadden mensen de tijd en ruimte om te spelen. Bij de grote tentoonstelling in het Haags Gemeentemuseum over deze kunstenaar maakte het stel Maranke Rinck/Martijn van der Linden (de nieuwe Imme Dros en Harrie Geelen?) het gebruikelijke prentenboek.

Ze blijven dichtbij het levensverhaal van Constant. Een man die zich afzette tegen de grauwe massa en de wereld als een speeltuin zag. Hij liet zich inspireren door andere landen en culturen en ontwierp een utopia dat door Rinck wordt omschreven als ‘een oneindig labyrinth, een paleis met duizend kamers’. Een wereld om samen in te verdwalen maar het open einde geeft al aan dat de mensen dit idee van Constant misschien niet geheel durven of kunnen omarmen.

Van der Linden gebruikt meerdere technieken en vormen om de wereld van Constant en CoBrA over te brengen. Speelse en naïeve beelden met veel kleur als in kindertekeningen, die we vooral kennen van Karel Appel (en Harrie Geelen) maar ook schematischer werk om de nieuwe stad letterlijk in kaart te brengen. Op de drukke en overvolle prenten overschreeuwt Van der Linden zich. Andere prenten, vooral achterin, hebben een sterke focus en zijn krachtiger. De nieuwe stad is gevorderd en er treedt verstilling in wat zich uit in een prachtig lijnenspel van een kubistisch doolhof waarin mensen naar de sterren zitten te kijken. Of de prent waarop Constant niet opgeeft en aan een nieuw bouwwerk begint.

Rinck en Van der Linden geven aan waar het bij Nieuw Babylon omdraaide maar slagen er niet echt in iets toe te voegen en een draai aan het verhaal te geven. Het is een kleurrijk en wat rommelig ratjetoe zonder eigen stempel, met een paar uitschieters die het de boek de moeite waard maken.

Op Google tref je ook een andere omslag aan die misschien ook in de race is geweest, wat mij betreft treffender dan de cover waar nu voor is gekozen