Samenwerking Sylvia Weve en Toon Tellegen is schot in de roos

Toon Tellegen Op een ochtend vroeg in de zomer Genre: Prentenboek
Uitgever: Q
Illustrator: Sylvia Weve

Het automatisme om bij een verhalenbundel als deze als eerste de tekst te willen bespreken, moet in dit geval worden doorbroken. De dierenverhalen van Toon Tellegen zijn prachtig hoor, maar Op een ochtend vroeg in de zomer onderscheidt zich door de illustraties van Sylvia Weve. Het is een schot in de roos om Weve aan Tellegen te koppelen.

In de korte vertellingen van Tellegen over dieren gebeurt meestal weinig tot niks, het is vooral een gedachtenwereld met af en toe wat interactie. Daar kan dan een mooie prent van een neushoorn, aardvarken of struisvogel bij worden afgebeeld maar Weve kiest voor een totaal andere insteek. In een drukke en kriebelige stijl verbeeldt ze de verhaallijntjes met enorm veel actie, alsof er juist van alles aan de hand is. Met veel dynamiek brengt ze de binnenwereld van de dieren tot leven. Er speelt zich van alles door elkaar af, soms op meerdere plekken op de pagina’s tegelijk. Het perspectief wisselt en kantelt en is soms bijna Escheriaans, bijvoorbeeld in het verhaal over de das die in een huis met misschien wel honderd of duizend kamers woont.  Het is een genot om uit te vogelen wat er zich allemaal afspeelt op de in rustige pasteltingen gekleurde prenten en hoe zich dat verhoudt tot de verhalen. Een feest is bij Weve ook echt een feest, en een storm een storm,  bewegingen geeft ze letterlijk weer met pijtljes en in kadertjes zien we soms de Latijnse naam van een boom of plant.

Mijn favoriete verhaal uit de bundel is die over de Eendagsvlieg die maar niet begrijpt wat het woord ‘morgen’ precies inhoudt. Misschien is het een dans? Hij heeft wel eens dieren tegen elkaar horen zeggen: ‘Ik kan niet morgen’. Het verhaal moet wedijveren met dat over de duizendpoot in een identiteitscrisis en zich telkens vertelt. Dan weer is hij de duiezendtwaalfpoot, dan weer de negenhondernegenentachtigpoot.

Er worden veel brieven geschreven en feesten gegeven in Op een ochtend in de zomer , en soms in combinatie zoals de beer die zijn feest per brief annuleert: ‘Ik wilde een feest geven. Het scheelde niets, maar het gaat niet door. Om uiteenlopende redenen’. Beer was telkens bang dat hij de taarten niet in het juiste aantal porties had verdeeld, zodat hij ze zelf maar op at. De openingszin in de verhalen van Tellegen zetten meteen de sfeer en de pointe neer. Soms kort: ‘De mier zat aan zijn tafel en dacht na’, en soms veelang: ‘De beer gaf nooit een feest, maar op een keer nodigde hij de eekhoorn, de mier, de krekel en de neushoorn uit voor een feest bij hem thuis.’.

Het is bijzonder dat de dierenverhalen van Tellegen altijd weer blijven boeien door telkens net weer die verrassende twist. De combinatie met de rijke prenten van Weve trekt deze bundel naar een veel hoger plan.