Poëzie

Boer Boris heeft een boerderij en daar hoort van alles bij en toevallig steeds eentje meer. Van één grote tractor, via zes varkens naar tien kippen. Op die manier is het gemakkelijk leren tellen. Zeker met de tekeningen van Philip Hopman met veel herkenbare dingen voor de kleinsten. Ted van

Het titelgedicht begint met het alarmerende zinnetje: 'Ik moet altijd opletten'. Voor muggen, zwarte spinnen, enge mannen en vervelende ooms. De dreiging die daar vanuit gaat, geeft een onaangename kriebel. Groothuis relativeert dan weer: voor slangen hoef je niet bang te zijn want die zijn hier niet. Maar in het

Nummer 5 alweer, van het Querido Poeziespektakel en mijn voorstel is om het hierbij te laten of het project op zijn minst een tijdje rust te gunnen. Het doel is misschien niet bereikt maar kinderpoëzie zit duidelijk weer in de lift, er verschenen dit jaar bundels van onder andere Ted van

Jaap Robben is één van de weinige kinderdichters die met regelmaat een bundel uitbrengt. Dat komt door de kwaliteit van zijn werk en het vertrouwen van zijn uitgever. Ik durf heel voorzichtig de stelling aan dat de kinderpoëzie in Nederland weer een klein beetje in de lift zit. Er verschijnen

Pio doet tegen wil en dank mee aan een hanengevecht met een haan die hij bij de watervallen heeft gevonden. Hij vreest dat zijn haan het niet overleeft maar hoopt tegen beter weten in er veel geld mee te verdienen. Zijn vader heeft zijn werk verloren door het gokken op

Het is onmiskenbaar Ted van Lieshout, op die klassenfoto uit 1964. En als het niet gefotoshopt is dan was hij dus toen al een eigenzinnig baasje, want hij droeg een jurkje naar school. In het bijpassende vers gaat het over Joris Jan Bas die zich niks aantrekt van de pesterijen.

Mevrouw Verweerd, het echtpaar Roest-van Remmerswaal, meneer Zeybek, de dames Jansen en Verbruggen en meneer Van Mandersloot. Het zijn de bewoners van hetzelfde verzorgingshuis. Bette Westera geeft deze bejaarden een stem en een verhaal in een prentenboekversie van 'van oude mensen en dingen die voorbij gaan'. Of beter gezegd: niet voorbij gaan

Je zult maar in zo'n straat wonen als die van Koos Meinderts en zijn vrouw Annette Fienieg. Dan woon je vlak naast Alie Kruik, een prachtige zeemeermin met een schelpen beha en iets verderop staat het zelfgebreide huis van Tante Truitje Wollepluis. Er wonen hele rare mensen in hun straat,

Lotte is woordenmaker. Gewone woorden kosten tien euro en bijzondere maar liefst twintig maar dan krijg je wel iets als 'vooropdonderdagslagroomtaartschepnetjes'. Lotte is dit hele boek door in de weer met woorden. Ze zijn er als ze wakker wordt (zondag - niet naar school) , ze bouwt er torens van

Hans Hagen blijft stug doordichten en bouwt gestaag door aan een poëzie -oeuvre. Dit is zijn vierde bundel, gemiddeld verschijnt er eens per zes jaar een nieuwe.  In Hoe angst klinkt is uit elk van zijn vorige drie dichtbundels(Salto Natale, Ik schilder je in woorden en Maar jij) één gedicht opgenomen want,