Treurig maar hoopvol verhaal over immigratie

Sarah Crosson Gewicht van water Genre: Gewicht van water
Uitgever: Kluitman
Vertaler: Sabine Mutsaers

Het Poolse meisje Kasienka komt met haar moeder nogal onverwacht op een kamertje in Engeland te wonen. Ze zijn op zoek naar hun vader respectievelijk echtgenoot, die hen plots heeft verlaten, en allang een nieuw gezin is begonnen. Moeder blijft hangen in verdriet en ontkenning en Kasienka moet opboksen tegen haar hardnekkige slachtofferschap. De Afrikaanse buurman, een kinderarts die in Engeland werkt als schoonmaker, brengt enig licht in de duisternis. Kasienka wordt op school buitengesloten en vindt weinig aansluiting in het voor haar vreemde land.

De Engele auteur Sarah Crossan schetst overtuigend het vaak wat onderbelichte immigrantenmilieu. Slecht betaalde baantjes, povere huisvesting en opboksen tegen verhoren discriminatie en vooral weinig coulance van de autochtone bevolking. Treurig, maar met hoop en humor en vooral doorzettingsvermogen blijk je een heel eind te komen. Crossan hanteert een stijlvorm met zeer korte zinnen die in versvorm zijn afgedrukt. Dat ziet er bijvoorbeeld zo uit:

Mama moet schoonmaken en dingen rondbrengen.

Ze hoeft met niemand

Te praten.

Een wat kinderlijke vorm die aanvankelijk irritatie oproept maar het ritme went gestadig en deze invulling is niet ongeschikt  voor de doelgroep (10+). Gewicht van water is een soort young adult roman voor wat jongere kinderen. Het gaat over een grote problematiek en die wordt in deze vorm redelijk toegankelijk en inzichtelijk gemaakt. Al blijft de poëtische kracht, die de vorm pretendeert, achterwege. De korte zinnen passen wel bij de scherpe observaties van Kasienka. Zij heeft goed in de gaten dat wentelen in slachtofferschap weinig oplevert en kiest uiteindelijk voor zichzelf. Ze krijgt contact met haar vader maar wendt behandig een loyaliteitsconflict af en gaat in tegen de wensen van haar moeder, die zich aan haar vastklampt. Uiteindelijk gaat het met iedereen wat beter en Gewicht van water is niet al te nadrukkelijk een hoopvolle roman over eigenheid en aanpassen. Aan het einde zegt Kasienka dat ze zich nog nooit zo goed heeft gevoeld en dat is voelt warempel nog waarachtig aan ook.