De Eenhoorn
Stefanie de Graef
Het draait allemaal om een schilderij waarop geen lijn of penseelstreek is te zien. ‘Een dunne laag goud lag als een blinkend waas over het paneel’. Het is een volmaakt schilderij waar veel mensen op afkomen. Van de rijke koopman, de maangodin, de hogepriester tot en met zelfs de keizer en zijn gevolg. De één heeft er nog meer geld voor over dan de ander. Dan krijgt de schilder een boodschap uit de hemel en weet hij wat hem te doen staat. ‘Volmaaktheid is onverdraaglijk’, is zijn conclusie.
Scherven van de hemel is een parabel in Japanse sferen over een schilder en zijn leerling. Een mooie, traditionele vertelling van Pieter van Oudheusden met schitterende prenten in een Oosterse setting van Stefanie de Graef. Rustige en karakteristieke schilderingen, voor een groot deel in rood-bruine kleuren. Net als het verhaal, redelijk ingetogen taferelen zonder dat de verstildheid een kunstje wordt. Knap hoe ze het schilderij laat zien, waar dus niks op te zien is.
Het doet in sfeer en opzet denken aan het bejubelde en veelbekroonde Het geheim van de keel van de nachtegaal, dat grootser en magistraler was maar wie gecharmeerd was van dat boek zal aan Scherven van de hemel zeker plezier beleven. Een parabel als dit hoort een moraal te hebben, dat zijn er in dit geval meerdere. Het is een verhaal over kunst en schoonheid, over kijken en leren en over bescheidenheid en relativering. De schilder zegt tegen de jongen: ‘noem me maar Oude Prutser’. De leerling betitelt zichzelf na een tijdje als Jonge Prutser’.
Scherven van de hemel
Pieter van Oudheusden
Stefanie De Graef
De Eenhoorn
