Vriendschap is bij Rindert Kromhout geen illusie

Rindert Kromhout Jij bent mijn vriend Genre: Kinderboek
Uitgever: Leopold
Illustrator: Jan Jutte

Vriendschap is allesbehalve een pakketje schroot of een illusie in het verhalenboek over Bil en Wil van Rindert Kromhout. Jij bent mijn vriend is een lofzang op vriendschap in optima forma. Het is tegelijkertijd ook een soort studie naar de vele facetten van vriendschap. Wat betekent het om beste vrienden te zijn? Hoe is de rolverdeling, ben je het altijd met elkaar eens en is er nog ruimte voor andere vrienschappen? Kromhout speelt op een lichtvoetige manier met deze vragen die hij eerder in AVI-boekjes over het tweetal naar voren bracht, maar nu is er dan een volwaardig voorleesboek met nieuwe verhalen.

Het boek gaat over twee mannen (of jongens, ze zijn leeftijdloos, ook op de tekeningen) die samen in een huis wonen en bij elkaar in bed lijken te slapen. De vraag of er meer is dan vriendschap tussen Bil en Wil, blijft onbeantwoord. Wel is er sprake van een duidelijke rolverdeling: Bil is van het zorgende type. In één van de mooiste verhalen is er een buitenstaander die Wil probeert aan te praten dat Bil wel bang voor hem moet zijn, omdat hij zoveel voor hem doet. Bil legt uit dat hij dat doet omdat Wil zijn vriend is. ‘Vrienden doen graag dingen voor elkaar’. Wil vraagt zich af of hij wel genoeg terugdoet maar daar is Bil duidelijk over. Zijn vriend geniet, van de klaargemaakte boterhammen, de kruik in bed en het voorlezen daar wordt hij blij van en niet bang.

Een gelaagd en knap geschreven (voorlees)boek dat ook gewoon grappig en laagdrempelig is en waarin de vrienden van Bil en Wil namen hebben als: Gril, Kwil, Gril en Bil. Die wat al te kinderlijke (typische AVI) invulling wordt gecompenseerd door de inhoud: in alle verhalen komt het uiteindelijk neer op de vraag wat vriendschap betekent. Het had misschien wat stekeliger en schurender gekund want het is vaak nogal braaf, op het kleffe af. En de illustraties bevallen me ten dele. Jan Jutte is een begaafd illustrator maar de vraag is of hij hier op zijn plek is met de stripachtige tekeningen die nogal vrijblijvend zijn en vooral als plaatjes-bij-de praatjes voelen. Bil en Wil zijn meer poppetjes dan mensen van vlees en bloed en dat doet niet helemaal recht aan de personages die ze in de verhalen zijn.