close
Dé recensiesite over jeugdliteratuur

✦ Nieuw verschenen – juni 2017

Juni 2017 was een jubelmaand in kinderboekenland. Vooral het aantal nieuw verschenen prentenboek is nauwelijks te overzien. Een aantal interessante heruitgaven, nieuwe delen in een serie, peuterboeken en diertjes.

Voor de kleinsten

Bofferdje van Jeska Verstegen, uitgeverij Leopold, 3+

Jeska Verstegen is bekend van de serie voorleesboeken over Prinses Keteltje. In haar nieuwe reeks is de hoofdpersoon een jongetje. ‘Waarom heet ik ook alweer Bofferdje?’, vraagt Bofferdje.  Papa lacht. ‘Omdat je altijd boft! En dat is heel fijn’. ‘O ja,’ zegt Bofferdje. Laagdrempelige voorleesverhalen voor peuters over een jongetje en zijn ouders, en zijn buurmeisje Kleine Nel. Verstegen maakt zelf de illustraties. Het geheel doet vertrouwd Hollands aan, schatplichtig aan Schmidt-Westendorp.

***

De boom van Amandine Laprun, uitgeverij Querido, 2+

Een kersenboom in alle stadia van de seizoenen. Met blaadjes en bloesem en vruchten. Kinderen die kersen plukken, kraaien die er van eten. Er groeien paddenstoelen bij de boom en er wordt een sneeuwpop tegen aan gezet. Heel simpel van opzet maar voorbeeldig uitgevoerd. Slimme keuze om het tekstloze boekje uit te geven in de vorm van een boom, waardoor het opvalt. Ultiem cadeauboekje.

Afbeeldingsresultaat voor de boom laprun

***

Als ik een dinosaurus had van Alex Barrow en Gabby Dawnay (vertaling Bette Westera), uitgeverij Querido 4+

Met dinosaurusprentenboeken kun je een speciale bibliotheek inrichten. Dit boek is opgedragen aan de titanosaurus, van wie de reusachtige botten in 2014 in Argentinië werden gevonden. Hij woog waarschijnlijk meer dan 10 olifanten bij elkaar. Het jongetje in het boek wil een huisdier zo groot als een huis, dus dan is een dinosaurus een logische keuze. Er wordt vaardig gespeeld met de enorme omvang van het beest. En het valt op, jammer dat het nog opvalt, dat de hoofdpersoon een donkere huidskleur heeft. Geestig verhaaltje over de consequenties van het houden van zo’n enorm beest. De rijmende versjes meanderen met de tekst mee.

Als ik een dinosaurus had

Heruitgaven

De eend, de dood en de tulp van Wolf Erlbruch, uitgeverij Hoogland & Van Klaveren, 5+

Uitgeverij Hoogland & Van Klaveren anticipeert snel op de bekroning van Wolf Erlbruch met de Astrid Lindgren Memorial Award met de heruitgave van de klassieker De eend, de dood en de tulp. Misschien wel zijn beste boek. Een scherpzinnig filosofisch verhaal over eend die vriendschap sluit met de dood. De laatste wordt in dit boek als raadselachtig personage afgebeeld met een doodshoofd en een geruite jurk. Het tweetal keuvelt gezellig over het einde van het leven. ‘Er zijn ook eenden die beweren dat er in het binnenste van de aarde een hel is waarin je wordt gebraden als je geen goed eend bent geweest’

De eend, de dood en de tulp

***

De hemel kan wachten van Gideon Samson – uitgeverij Leopold, 8+

Ter gelegenheid van het 10-tienjarige schrijverschap van Gideon Samson wordt Ziek, één van zijn eerste boeken, opnieuw uitgegeven. Raadselachtig waarom er voor een andere titel is gekozen: De hemel kan wachten, dat voelt als een schoffering voor de oorspronkelijke titel waar niks mee was. Want het is de kern van het verhaal: Belle is doodziek. Ik schreef destijds dat we nog veel van deze schrijver gaan horen en dat is uitgekomen. Hij kreeg voor dit boek een Zilveren Griffel en zijn meeste boeken zijn bekroond, voor het meest recente boek Eilanddagen kreeg hij onlangs een Vlag en Wimpel (de concurrentie in deze leeftijdscategorie is groot).  Ergens is er dat gevoel dat de echte grote doorbraak van Samson nog moet komen.

De hemel kan wachten

***

Het beertje Pippeloentje van Annie M. G. Schmidt, met nieuwe illustraties van Fleur van der Weel, uitgeverij Querido, 4+

Het is een traditie dat Uitgeverij Querido jaarlijks een boek van Annie M. G. Schmidt opnieuw uitgeeft, met tekeningen van een hedendaagse illustrator. Die eer moest Pippeloentje (1958) onvermijdelijk nog een keer te beurt vallen, net als illustratrice Fleur van der Weel. Ze kiest voor een klassieke benadering met een retro-uitstraling. Er is heel veel ruimte voor de prenten (de eerste tekst staat pas op pagina 12) waardoor het een relevante uitgave is. Pippeloentje heeft, anders dan in eerdere uitgaven, een rood mutsje op, waar de oortjes guitig doorheen steken. Verder blijft Van der Weel in de warme prenten dicht bij de tekst. Die tekst blijft natuurlijk tijdloos: ‘En het beertje Pippeloentje, krijgt een fietsje en een zoentje.’

Pippeloentje

 

In de serie

*** 

Boer Boris en het gebroken been van Ted van Lieshout en Philip Hopman, uitgeverij Gottmer, 4+

Deel negen van Boer Boris alweer. Het gaat rap met deze populaire serie waarvan het eerste deeltje in 2014 verscheen. Het blijft leuk, alhoewel minder verrassend en spetterend dan in het begin. Broertje Berend moet met een gebroken been naar het ziekenhuis en mist de dieren verschrikkelijk. Daar weet Boris natuurlijk wel een oplossing voor. Hopman is op dreef maar de teksten blijven wat achter. Bij het tweede deel schreef ik dat Boer Boris alles in zich heeft om een klassieker te worden. Dat is ie inmiddels wel. Deel 10 moest maar weer een hoogtepunt worden en misschien is het dan ook wel klaar.

Boer Boris en het gebroken been

*** 

Van wie is die staart van Joukje Akveld en Martijn van der Linden, uitgeverij Gottmer, 2+

Ook deze serie kan nog wel even voort. Het slimme concept van Joukje Akveld, waarbij voor ieder deel een andere illustrator wordt gevraagd. Na Tjong Khing (Van wie is die hoed) en Van Haeringen (Van wie is dat huis) buigt Martijn van der Linden zich nu over de staarten. Hij leeft zich net zo uit als in het Okapi-boek door dieren in malle situaties te plaatsen. De giraffe wacht in het bushokje, de ringstaartmaki maakt een selfie  en de pinguïn fietst met een aanhangwagentje vol boeken naar het strand. De slotprent (de staart is van het meisje) vat alles prachtig samen.

 

Van wie is die staart?

***

Timo en de oppasninja krijgen koninklijk bezoek van Lisa Boersen (ill. Edwin Rhemrev) – uitgeverij Gottmer, 8+

 

Het eerste deel kreeg goede besprekingen en schreeuwde om een vervolg. Lisa Boersen heeft haar eigen stijl gevonden, over deel 1 schreef ik :  ‘een prettige balans tussen absurditeit, geestigheid en realisme waardoor het boek een goed alternatief is voor kinderen die zijn uitgekeken op hysterische slapstickboeken waarin alles kan wat je maar kan verzinnen.’ Nu staat de kroonprinses van het koninkrijk Ishimoko plotseling op de stoep en dat leidt opnieuw tot doldwaze avonturen. In de discussie ‘hoe krijgen we kinderen aan het lezen’ is deze serie een aanrader.

Timo en de oppasninja - Timo en de Oppasninja krijgen koninklijk bezoek

 

Beestjes

*** 

Het Buitengewone Beestenboek van Yuval Zommer –  uitgeverij Lemniscaat, 5+

Er was al het goed verkochte Bijzondere Beestjes Boek  en is er het buitengewoon en het volgende deel moet nog hoger op de overtreffende trap. De dieren in dit boek zijn groter: beren, bevers, dassen, hyena’s en nijlpaarden. Met als toevoeging een hele serie pootafdrukken, beesten in de ijstijd en beesten in jouw straat (vossen, en als je in Noord-Amerika woont, kunnen het zwarte beren zijn). Het zijn vooral de gezellige (precies het goede woord wat mij betreft) en de lichtvoetige benadering die dit boek zo fijn maken.

Het buitengewone beesten boek

 

***

Het wonderlijke insectenboek van Bart Rossel & Medy Oberendorff, uitgeverij Lannoo, 6+

Voor kinderen die nog veel meer willen over dieren is er dit fantastisch uitgegeven insectenboek. Met een enorme schat aan informatie en zeer gedetailleerde en bijna klassiekeprenten. Erg interessant voor de liefhebber, omdat er veel over het gedrag van de dieren in staat. Over de liefde en vriendschap , hun gemene streken en hun lievelingsplekken om te wonen. De typografie is wat irritant, met al die vetgedrukte woorden en zinnetjes in verschillende groottes maar het is een kniesoor (geen insect) die daar over begint. Waarvan akte.

Het wonderlijke insectenboek

 

Tot slot

Mijn steen van Elvis Peeters en Sebastiaan Van Doninck – uitgeverij Lannoo, 8+

Ik ben geïntrigeerd door het werk van Elvis Peeters, zowel en het  zijn boeken voor volwassenen als kinderen. Weerbarstig proza en het komt over niet altijd over (Het papier en het meisje) maar dan slaat het weer in als een bom (Rennen). Bij zijn nieuwste prentenboek Mijn steen weet ik het niet zo goed. Een filosofische tekst over de eigen plek, aan de hand van een vogel die een steen als thuis heeft uitgekozen. Maar laat hagedis nou net diezelfde plek hebben uitgekozen. De tekst herhaalt zich nogal en de conclusie ‘Is mijn steen mijn steen?’ is niet erg opzienbarend. De illustraties vallen ook niet mee – een paar mooie landschappen maar de dieren zijn flets afgebeeld.

Mijn steen