‘Acht dagen rotzomer’, Janna de Lathouder, Lemniscaat, 10+
Haar ouders hebben vrij abrupt besloten dat het gezin gaat verhuizen zonder Elena daar in te betrekken. Ze zijn vooral druk met fietsenwinkel die ze gaan beginnen en andere nieuwe kansen voor zichzelf, nadat vooral de vader is vastgelopen in zijn werk. Elena wordt aan haar lot overgelaten en in de nieuwe woonplaats bij een vage tante gestald, omdat het nog zomervakantie is. Vanaf het moment dat Elena bij de hoekige tante Nannie op bezoek is, wordt het interessant. De eigenzinnige vrouw voert een oorlog met buurman Hans, die ze nog kent van vroeger. Haar nichtje kan hier wel wat mee en doet alles om haar tante te helpen.
Janna de Lathouder verdiende haar sporen als toneelschrijver en maakte enkele prentenboeken. Ze debuteert nu met een kinderboek waarin haar talent voor scenarioschrijven duidelijk naar voren komt. Het is een sterk opgebouwd en filmisch verhaal met karakters die tot leven komen. Mooie scenes en ontwikkelingen die net binnen dat fragiele randje van geloofwaardig blijven. Daardoor blijft de identificatie met Elena overeind. Ook door haar worsteling met haar beste vriendin op de vorige school, die ineens niet veel interesse meer heeft. Elena beseft dat ze voor zichzelf op moet komen. Tante Nannie leert haar dat je niet altijd vriendelijk kunt zijn omdat je dan nooit duidelijk bent. Natuurlijk loopt de hulpactie uit de hand en komt het tot een uitbarsting waarna iedereen iets heeft op te biechten. Ook haar ouders, die moeten erkennen vooral met zichzelf bezig te zijn geweest.
Acht dagen rotzomer is een boek over eerlijkheid en voor jezelf durven opkomen. Als Elena zich eindelijk durft uit te spreken, ziet de wereld er meteen een stukje fleuriger uit. Ze kan dan ook stoppen met krabben in haar hand (‘nu kan er eelt overheen groeien’), een wat dik aangezette metafoor voor haar neuroses. Verder is het stilistisch in orde, met bijvoorbeeld een mooie zin als ‘zelfs de spullen zien eruit alsof ze zich niet thuis voelen’, over het unheimische gevoel na de verhuizing.
Acht dagen rotzomer is niet verpletterend of enorm verrassend, maar wel degelijk en vaardig geschreven en opgebouwd, met een afronding die nou eens niet tegenvalt. Zoals dat dan heet: een veelbelovend debuut.
Hoe zeggen we dat ook alweer: een veelbelovend debuut
