Als Lucy op dwingend bevel van haar moeder  in een geheime grot aan de Amsterdamse grachten een boek opent, komt ze in een magische wereld terecht. Na de eerste schrik en het verdriet (omdat ze haar moeder kwijt is), vindt ze al snel aansluiting bij de bewoners van het Rijk.

Soms zijn het een paar woordjes die het doen. De grootmoeder komt onder de douche vandaan en ziet haar verklede kleinzoon. Hij heeft een zelfgemaakte bloementooi op zijn hoofd, is gehuld in een gordijnjurk en steelt de show voor de spiegel. Oma kijkt hem aan met een blik die moeilijk

Er staat een muur in het midden van dit boek, luidt de eerste zin. Dat is tot de laatste pagina ook letterlijk zo. Een bakstenen muur snijdt de bladzijdes in tweeën. Aan de rechterkant zien we wilde dieren (een neushoorn, gorilla en tijger) op elkaar klimmen om erover heen te

Een eindeloze, bochtige tunnel, zonder licht aan het eind. Met ruwe muren waar je je vel aan openhaalt. En het gevoel dat je een zak over je hoofd hebt. Zo beschrijft Nan haar werk. Het meisje is schoorsteenveegster van beroep en daar moeten we niet te lichtzinnig over denken. Naast

Wie precies weet hoe de avonturen van Pinokkio verlopen, mag een vinger opsteken. Het is typich zo'n verhaal dat heel bekend lijkt maar het niet is. De neus van Pinokkio groeit in het hele boek bijvoorbeeld maar twee keer als hij liegt. En timmerman Gepetto speelt slechts een bijrolletje. Dat

Henriëtte Boerendans is na een aantal boeken een vertrouwde waarde in de Nederlandse prentenboekwereld. Als er een nieuwe Boerendans verschijnt, denk je: hey, houtsnedes, hey dieren. Want dat is wat ze meestal doet. Houtsnedes maken van dieren. In boeken met titels als Nul is een raar getal (vlag en wimpel)