Linda Dielemans vestigde haar naam definitief  met Brons, een non-fictieboek waarvoor ze slechts een Vlag en Wimpel kreeg, wat  een Zilveren Griffel had mogen zijn. Ze toonde zich een elastische en origineel schrijfster door bijvoorbeeld de historische voorwerpen een stem te geven. Met Schaduw van de leeuw bewees ze onderhoudende

Een jeugdroman over de nasleep van de Spaanse burgeroorlog onder het bewind van generaal Franco. Die was er nog niet voor zover ik weet.  Niet heel verrassend dat juist Ruta Sepetys deze geschiedenis bij de kop pakt want ze staat bekend om 'vergeten' of onderbelichte historische onderwerpen. In Schaduwliefde  belichtte

Na  Blues in F werd het even stil rond Emke Rientsma. Haar debuut was een gevalletje: in de gaten houden, zou veelbelovend kunnen zijn. Een interessant boek maar duidelijk  van een schrijfster in ontwikkeling. Zes jaar later ligt er bij een andere uitgever Het spel. Een boek dat het midden houdt

Emotionele hechting is nergens goed voor, schrijft Phoebe op woensdag 13 juni in haar dagboek. 'Ik begrijp dat het voor de evolutie van de mens beter was om in groepen te leven en het zin had om hechte banden aan te gaan, maar we zijn nu toch geen jager-verzamelaars meer?'.

Het is een bekend verschijnsel: het zwarte gat na die allesbepalende bestseller-serie. Hoe overtref je Harry Potter, hoe ga je verder naar De Hongerspelen? J.K. Rowling probeerde van alles maar kwam nooit helemaal los van Zweinstein. In het geval van Suzanne Collins werd het na haar fameuze Hungergames bijna helemaal stil,

Kees kennen wel al uit twee eerdere boeken van Anke Kranendonk: Liever een hond! en Kapitein Kees.  De jongen ontmoette in het vorige boek een meisje dat zijn hart sneller liet slaan en besluit haar een brief te schrijven en die ook maar zelf af te leveren. Spannend hoor. Samen met