augustus 2017

Eerder dit jaar is De kids of appetite van David Arnold in Nederland uitgebracht. Niet kort daarna volgt de vertaling van het boek waarmee de de Amerikaanse schrijver debuteerde: Muggenland. De kids of appetite is een een overvolle en daardoor wat vermoeiende roman maar dat wordt gecompenseerd door een aanstekelijke energie en een ontroerende

De Canadese illustrator Jon Klassen is een meester in het gebruik van vormen. Dat bewees hij met zijn veelbekroonde Hoedentrilogie en ook in Bas en Daan graven een gat dat hij samen met Mac Barnett maakte. In dat laatste boek speelt hij op kunstige wijze met de ruimte die de pagina's hem bieden en hikt

Jeugdboeken met een hoofdpersoon met autisme (of een verwante stoornis) balanceren niet zelden op het randje want er zijn valkuilen bij zo'n personage. De combinatie van het onvermogen tot communiceren, de soms bovenmatige intelligentie en een eigenzinnige kijk op relaties en de wereld,kan karakters voortbrengen die gierend uit de bocht

Ik ben erg gecharmeerd van het werk van Leo Timmers maar ik moet toegeven dat het een beetje op elkaar ging lijken en zijn laatste boek rond uit tegenviel. Aarzelingen dus bij zijn volgende boek, maar Een huis voor Harry gaat over een kat, dus heeft meteen het voordeel van de

Het is voor alle beginnende schrijvers bemoedigend om te horen. Dat er zo af en toe een boek uit de zogenaamde 'Slush Pile' (de stapel ongevraagd toegestuurde manuscripten) naar boven drijft dat door een uitgever wordt opgepikt en op de markt gebracht. Schuilplaats van Marike Goslinga is zo'n boek, waar

Sinds een jaar of twee verschijnen er naast de onvolprezen Gouden Boekjes bij Uitgeverij Rubinstein ook zogenaamde Blinkende Boekjes. Het verschil is me niet helemaal duidelijk maar volgens de uitgever onderscheiden deze boekjes zich doordat ze  'uitblinken in bijzondere verhalen, geschreven door getalenteerde schrijvers'. Dat lijkt me een aanbeveling voor

Neem twee karakters met wie van alle aan de hand is en van wie het niet voor de hand ligt dat ze elkaar ontmoeten omdat ze uit verschillende milieus komen.  Laat het toch gebeuren, maak de omstandigheden bijzonder en laat een vonkje over spatten. Mocht er een handboek voor het

Roxanne Wellens was 18 jaar tijdens het schrijven van Te waar om mooi te zijn. Haar leeftijd wordt nadrukkelijk vermeld door de uitgever, net als het gegeven dat drie van haar grootouders door zelfdoding aan hun einde kwamen. Informatie die niet relevant zou moeten zijn maar wel wordt gemaakt. Te

Zana Fraillon baseerde zich bij het schrijven dit boek op getuigenissen van mensen uit Australische detentiecentra. Australië heeft een vrij stringent beleid waarbij asielzoekers en vluchtelingen voor onbepaalde tijd kunnen worden vastgehouden, zonder veel perspectief op een nieuw leven in het land. De hoofdpersoon uit De wereld achter het hek

Jaap Robben en illustrator Benjamin Leroy hebben de smaak van slapstick te pakken. Na drie delen over Suzie Ruzie is nu de kleine Plasman de held van het verhaal. De kleine held in zijn gele pakje komt er wat bekaaid vanaf in vergelijking met andere superhelden, van wie de avonturen