Prentenboek

Hij heeft een personeelsbadge maar daar houdt het wel zo'n beetje mee op. Cicade werkte al zeventien jaar op kantoor in een groot gebouw. Hij is nooit ziek en werkt vaak over. Toch wordt hij niet gezien en krijgt geen promotie. Mensen beschouwen hem niet als één van hen en

De man met de zeegroene ogen woont alleen op een strand in een zelfgebouwd huis van drijfhout. Hij leeft van de wind en wat de golven hem geven. Op een dag is dat een landkaart in een fles met de tekst: zoek de schat. Hij voelt er weinig voor om

Wie kent dat niet, een beetje  droedelen met een ballpoint tijdens een lange vergadering of slepend telefoongesprek. Het kladblok komt vol bewust en onbewust figuren te staan. Blauwer wordt het niet. Droedelen krijgt een hele nieuwe betekenis in  De dag waarop de draak verdween waarvoor Annemarie van Haeringen alleen balpennen

De Canadese illustratrice Isabelle Arsenault is in ons land nog niet zo bekend. De Nederlandse versie van Virginia Wolf, waarin één van de bekende zusje wakker wordt 'in een wolfse bui', werd niet echt opgepikt. Dat geldt wel voor de prachtige potloodtekeningen in  Majoor Rosalie  (met tekst van Timothée de Fombelle)

'Op een dag hadden de bazen zomaar iets nieuws'. Hond Fabeltje moet erg wennen aan het nieuwe huisgenootje. Hij mag op de bank, het bed en zelfs binnen poepen. 'En het kon niet eens mooi zitten'. Iedereen komt kijken naar de schattige baby. De oude buurman waarschuwt de kleine niet

De alliteratie is in veilige handen bij Bette Westera in dit boek over een puppy. Teckel Tom is de zoon van Mama Moeps, Poes Pluis kijkt met interesse naar het nestje. Hallo Teckel Tom! is het eerste prentenboek van het duo Bette Westera en Noëlle Smit en lijkt opgezet als

Eigenlijk mag je het einde van een boek niet verklappen. Maar bij dit boek kan het niet anders en bovendien vertelt de oorsrpronkelijke titel het eigenlijk ook al. Overdag is hij een krokodil heet in het Italiaans Professione Coccodrillo. Het beroep van deze krokodil is dus krokodil en dat is

De tekening waarop Josefien de tijger onmoet is bijzonder. Ze houdt haar handen langs haar lichaam op een manier die verraadt dat ze angstig is. Dat spreekt ook uit haar blik. Maar de tijger geeft haar kopjes en heeft overduidelijk niets kwaads in de zin. 'Hij snuffelde luid, als een

Soms zijn het een paar woordjes die het doen. De grootmoeder komt onder de douche vandaan en ziet haar verklede kleinzoon. Hij heeft een zelfgemaakte bloementooi op zijn hoofd, is gehuld in een gordijnjurk en steelt de show voor de spiegel. Oma kijkt hem aan met een blik die moeilijk

Er staat een muur in het midden van dit boek, luidt de eerste zin. Dat is tot de laatste pagina ook letterlijk zo. Een bakstenen muur snijdt de bladzijdes in tweeën. Aan de rechterkant zien we wilde dieren (een neushoorn, gorilla en tijger) op elkaar klimmen om erover heen te