De armen van de octopus van Toon Tellegen en Annemarie van Haeringen, Querido, 4+
Als je acht armen hebt, heb je geen benen nodig. Toon Tellegen laat een octopus deze logische vaststelling doen om hem vervolgens te laten uitlegen waar al die armen voor dienen. Om mee te eten, te schrijven, te slaan en eentje om mee te krabben. De meest bijzondere vindt de octopus zelf die arm om iets mee aan te wijzen. Dan is er nog eentje ‘om ’s nachts onder zijn achterhoofd te leggen, als kussen, zodat hij meteen in slaap kon vallen en ’s ochtends niet met hoofdpijn wakker werd‘ en eentje om zichzelf moed mee in te spreken.
Met al die armen en de droogkomische gebruiksaanwijzingen is het prentenboek al een eind op stoom voordat de octopus is aangekomen bij de arm die nergens toe dient. Hij weet niet goed wat hij met de overbodige reserve-arm moet, maar doet hem niet weg. Pas daar krijgt het verhaal die typische Toon Tellegen-wending: er komt een ander dier op bezoek. Wat er dan gebeurt, is even onverwacht als opmerkelijk en te leuk om te verklappen. Het zet in ieder geval aan tot nadenken. Niet al te veel, want dat hoeft niet bij de verhalen van Tellegen. Je kunt er lichtjes over mijmeren: wat gebeurt hier en waarom en wat betekent dat. Om vervolgens net als de octopus met een arm onder je hoofd in slaap te vallen.
De lijntjesprenten van Annemarie van Haeringen zijn een genot om naar te kijken en treffen precies de toon van de schrijver Niks teveel, zoals zijn woorden dwarrelen, laat zij visjes, kwallen en papiertjes over de prenten fladderen, in steeds weer andere steunkleuren. Het zijn eigenlijk niet de poten, maar vooral de oogjes van de octopus die het doen.
Een fijne en zorgvuldige tekst met die typische Tellegiaanse ironische inslag. Niet enorm opzienbarend, wel weer bijzonder.
