De ober en de pinguïn van Joukje Akveld en Jan Jutte, Lannoo, 4+
De pinguïn ziet het bordje met personeel gezocht, maar volgens de ober is dit geen baan voor een pinguïn. “Hoezo niet”, zegt de pinguïn, “het uniform heb ik al.” Dat pinguïns en obers een beetje op elkaar lijken in hun zwartwwitte tenue en manier van lopen, buit Joukje Akveld op een geweldige manier uit in deze heerlijk eigenwijze slapstick in vijf bedrijven.
Deze maand verschijnt ook Rock de Pinguïn, een non-fictieboek van de in Zuid-Afrika wonende schrijfster Joukje Akveld die als vrijwilliger bij een pinguïnopvang werkt. Dit dikke voorleesboek is een fijn opmaatje, waarin we lekker niks leren over het dier, behalve dat hij stronteigenwijs is. Ober en pinguïn dansen het hele boek door om elkaar heen in een soort tango voor twee waarin ze elkaar in de weg zetten. Maar als lezer voel je dat er ook wel enige toenadering en genegenheid is. De ober vindt eigenlijk dat een pinguïn (‘oceaankip’) niks te zoeken heeft in een restaurant. Die trekt zich daar niks van aan en bestelt een driegangenmenu van alleen maar sardientjes. Als één van de andere gasten een omelet van pinguïn-ei bestelt, keren ze zich eensgezind tegen hem.
Het subtiele spel met verbodsbordjes en het gebruik van het woord vriend, complenteert het heen-en-weerspel dat natuurlijk een gebroederlijke apotheose kent. Akveld werkte al eerder samen met Jan Jutte in Maximaliaan Modderman geeft een feestje dat werd verkozen tot Prentenboek van het Jaar. Het samenspel tussen beide makers is hier van het hoogste niveau. Jutte kan uitstekend uit de voeten met de klassieke sfeer van een chique restaurant en het hoge Laurel en Hardy gehalte, met het nodige val- en smijt werk. Zijn zwartwitte lijnenspel lijkt gemaakt voor dit thema. Slechts met de steunkleur rood maakt hij deze superieure komedie helemaal af.
