‘De zoon van de zee’ van Davide Morosinotto, illustraties Lucrezia Bugané, vertaling: Pieter van der Drift en Manon Smits, Pelckmans, 12+
Je let even niet op of er is alweer een nieuw jeugdboek van de Italiaanse schrijver Davide Morosinotto. Nadat de Nederlandse lezer in 2018 kennis met hem maakte via Het mysterieuze horlog van Walker & Dawn is dit alweer zijn zesde boek. Opnieuw vakkundig vertaald door het duo Pieter van der Drift en Manon Smits.
Morosinotto bracht ons in fascinerende reizen al naar heel wat verschillende landen en tijdperken. Dit keer zoekt hij het dicht bij huis, al is het wel lang geleden. De Zoon van de Zee speelt zich af tijdens het Romeinse Rijk, vlak voor de Middeleeuwen. Locatie: de Rivus Altus, de eilanden waar later Venetië op is gebouwd. Morosinotto begint volgens hem met ‘een wat saaie historische inleiding’, die je ook mag overslaan, maar toch wel handig is om de historische situatie in Italië op het netvlies te krijgen. Het is 425 na Christus en de Hunnen komen eraan. Deze barbaren onder leiding van Atilla de Veroveraar bedreigen het Romeinse Rijk.
Na de uitleg, komt het verhaal direct lekker op gang. De veertienjarige varkenshoeder Pietro is degene die de komst van de Hunnen als eerste opmerkt en de politieke leiding in de stad op de hoogte stelt. Ook hij wordt uitverkoren om soldaat te worden, al gaat dat niet van harte. Vooral zijn moeder heeft er moeite mee, ze verloor al veel kinderen en ziet nu het leven van haar zoon in gevaar komen. De vader van Pietro is niet actief in beeld, maar leeft voor de jongen wel omdat hij een halve munt met inscriptie voor hem heeft achtergelaten. De helft van het woordje zee staat erop. “Hij was niet meer Pietro van de Varkens, maar Pietro van de Zee.”
De zoon van de zee is een onderhoudend avontuur waarin de klassieke illustraties de hoofdstukken op een mooie manier aan elkaar verbinden. Het gaat over de minderwaardige positie van vrouwen: de dochter van de senator doet zich voor als jongen in het leger. En haar liefde voor Pietro is wederzijds. En het gaat over macht en geld. De rijke heren verklaren elkaar de oorlog waardoor de armen sterven op het slagveld. Dat is een meer dan actuele boodschap.
Pietro ontpopt zich als een gewiekste koopman. Hij bedenkt dat je weinig aan geld hebt, als je er geen voedsel voor kunt kopen. “Met geld kun je je buik niet vullen.” Op een aanstekelijke manier worden zijn avonturen als handelbaar beschreven. Hij ziet gaten in de markt, maar ook de nadelen van bezit want het levert de nodige kopzorgen op. Natuurlijk speelt het lijntje rond zijn verloren vader een rol in het mooie slot van het verhaal, precies zoals het moet zijn.
Opnieuw een heerlijk avonturenboek met historische diepgang van een van de interessantse kinderboekenschrijvers van deze tijd.
