‘Iets meer zoals een zon’ van Sarah Jäger, illustraties Sarah Maus, vertaling Mohana van den Kroonenberg, De Vier Windstreken, 11+
Ava was het meisje dat als grappige vogel naar het gemaskerde bal op de basisschool ging. Joeri was verkleed als astronaut. Het moet in groep zes zijn geweest, of misschien groep zeven, dat weten ze niet meer zeker. Ze zaten bij elkaar in de klas maar hebben sindsdien geen contact meer gehad. Totdat Joeri zomaar een appje van Ava krijgt en het verhaal van Iets meer zoals een zon begint.
De appconversatie wordt het hele boek door volgehouden en die unieke vorm werkt verrassend goed. Misschien wel omdat appen tegenwoordig bij jongeren een van de meest gebruikte communicatievormen is onder jongeren en het daardoor heel naturel voelt. De Duitse schrijfster Sarah Jäger gebruikt alle regels, misverstanden en rituelen die bij het appen horen. Irritatie als de ander niet snel genoeg reageert en ‘sorry, deze was niete voor jou bedoeld’. Ingesproken berichten worden voluit verwerkt waardoor er ook langere monologen zijn. In grote lijnen zijn het vooral staccato dialogen waardoor het ritme en gevoel van een verzenroman ontstaat. Een opvallend toevoeging zijn de uitbundige illustraties op alle bladzijden. Joeri afgebeeld als astronaut en Ava als grappige vogel. Vooral in het tweede zwaardere houden ze het verhaal op een lichtvoetige manier in balans.
Iets meer zoals een zon (in het Duits: Und die Welt, sie fliegt hoch, het boek is vaardig vertaald door Mohana van den Kroonenberg, al blijft de titel wat ongelukkig) moet even op gang komen, zowel voor de lezer als Joeri en Ava. Ze babbelen over wat ze eten en hoe hun kamers eruit zien. Gaandeweg durven ze opener te zijn en wordt duidelijk waarom de hyperende Ava huisarrest heeft en de nerveuze Joeri vrijwillig op zijn kamer blijft. Het heeft bij Ava maken met een scheiding en schuldgevoel over een incident in het gezin. Joeri lijdt aan een sociale angsstoornis waarvoor hij zich kapotschaamt. Als therapie probeert hij nu dagelijks een wandeling door het park te maken en gaat zelfs zwemmen, een ontroerende scene waarin hij voor Ava van de hoge springt.
De twee gaan ver in hun openheid en vertrouwen elkaar volledig in de veilige wereld van de mobiel. Ze zijn ogenschijnlijke tegenpolen, maar door hun nieuwsgierigheid en empathie ontstaat er er een band. Totdat de bom barst en Joeri er achter komt waarom Ava hem zo plotseling is gaan appen. Dan wordt het spannend en vliegt het verhaal echt naar de keel. Ava denkt dat haar beide ouders wel blij zijn dat ze haar maar de helft van de week in huis hebben. Joeri analyseert dat hij vooral bang is voor de volwassenheid. Het gaat allemaal ook zo snel, even met je ogen knipperen en je bent volwassen. “Rekeningen betalen, stroom aanmelden en belastingaangifte doen, hoe werkt dat eigenlijk?”. Ava antwoordt met: “Maar het betekent ook eindelijk vrijheid.”
Dit is echt overtuigende coming of age, precies waar dat begrip voor staat. Ook nog eens in een unieke vorm die leest als de spreekwoordelijke trein en veel meer is dan een vorm. Dit boek verdient meer aandacht.
