close
Dé recensiesite over jeugdliteratuur
10+

Bijna verdwenen woorden krijgen een tweede leven als dier

Jaap Robben is één van de weinige kinderdichters die met regelmaat een bundel uitbrengt. Dat komt door de kwaliteit van zijn werk en het vertrouwen van zijn uitgever. Ik durf heel voorzichtig de stelling aan dat de kinderpoëzie in Nederland weer een klein beetje in de lift zit. Er verschijnen zowaar enkele bundels van inividuele dichters dit jaar, wat vrij uitzonderlijk is. We zullen zien, ieder genre kent zo zijn ups en mindere periodes.

Voorop gezet: ik ben een liefhebber van het werk van Jaap Robben, van zijn humor en taalgevoel en voor mij behoort De Zuurtjes tot het beste wat er de afgelopen jaren op kinderboekengebied verscheen. De verwachtingen bij een nieuwe bundel zijn dan ook niet laag en aanvankelijk kom ik wat bedrogen uit. Als iemand ooit mijn botjes vindt  is een conceptbundel waarin Robben twintig bijna verdwenen  woorden uit de Nederlandse taal als dierennaam opvoert en ze op die manier een nieuw leven gunt. Het is dus eigenlijk een dierenbundel over de Falie, de Avegaar, de Ulevel, de Labbekak en de Oelewapper. Dieren die lichtjes zijn geïnspireerd door de betekenis of klank van het woord: de Ulevel is een plakkerig beestje, net als het snoepje, en de Sprouw is een ziekelijk en niezend diertjes dat past bij het woord dat associaties met Hatsjoe oproept.  De Labbekak is ‘een zitzak zonder botten. Hun bekken lijken slappe grotten die wachten tot de adem uit zichzelf naar binnen zweeft’.

Robben werkt opnieuw samen met Benjamin Leroy en diens illustraties zijn onontbeerlijk in dit boek. In zijn eigenzinnige tekenstijl kokmt een merkwaardig dierenuniversum tot leven  in grillige en ronde vormen. Hij creëert merkwaardige wezens die niet meteen aangenaam ogen, die labbekakken zien er niet uit. Robben en Leroy maken het de lezer niet makkelijk en doen geen moeite om kinderen direct te bekoren.

En eerlijk is eerlijk: bij eerste lezing geloofde ik het wel bij het tiende dier. Halverwege het boek gaan de dieren ook nog een rol spelen in elkaars verhalen en ik vond het maar een zooitje. Maar na de tweede en derde keer ben ik enthousiaster. Ik ontdek hoe knap sommige gedichten in elkaar zitten en hoe zorgvuldig Robben met taal omgaat. Dit is geen poëzie om door geraakt of ontroerd te worden of die aan het denken. Er zit ook geen enkele urgentie in en dat is wel een gemis. Aan de andere kant valt het Robben te prijzen dat hij zoek blijft naar nieuwe vormen om zich te uiten. Hij kiest niet voor een gemakkelijke weg, hij experimenteert en blijft daarmee ook zichzelf uitdagen. Dat pakt dan soms wat minder gelukkig uit of het zint een recensent niet helemaal. Kan gebeuren.

Titel Boek:

Als iemand ooit mijn botjes vindt

Auteur:

Jaap Robben

Illustrator:

Benjamin Leroy

Uitgever:

De Geus

Kaft:
Tags : Dieren en natuurPoëzietaal