close
Dé recensiesite over jeugdliteratuur
10+

Een rotte plek aan de onderkant

Dit boek had Rotkind moeten heten maar dat mocht niet van de uitgeverij. Anna van Praag schreef er recentelijk een uitgebreid verhaal over in Vrij Nederland waarin ze zich beklaagt over het gebrek aan ‘slechte’  kinderen in jeugdboeken. Ik weet niet of ze een punt heeft, lang niet al die kinderen in de talloze kinderboeken die ik aan me voorbij komen, zijn zulke lieverdjes. Dat het gezeur van sommige uitgevers over titels irritant is, kan ik me voorstellen. Naar ik begrijp gaan die ingrepen steeds verder en moet ook opbouw of plot het soms ontgelden; alles voor de verkoopstrategie. Beledigend voor schrijvers lijkt me, en ook een misverstand. Marketing is niet heilig en zelfs kinderen herkennen authenticiteit en bedoelingen van schrijvers. En of het nou zoveel uitmaakt voor de verkoop: Rotkind of Nooit meer lief?

Joni is een braaf meisje dat op een kwade dag wat slechter gedrag gaat vertonen wat van kwaad tot best wel erg gaat. Ze gaat uit stelen en sticht zelfs brand. En toch heeft ze nog steeds vriendinnen. Jawel, vervelende kinderen hebben ook bestaansrecht. Van Praag probeert iets te zeggen over de minder prettige kant van kinderen maar komt er niet helemaal uit. Ontwikkelt Joni haar rotkant omdat ze zelf gepest wordt met haar grote neus en er zo graag bij wil horen of omdat haar ouders weinig aandacht voor haar hebben?

Het rotkind wil ook maar niet echt een rotkind worden want het is allemaal goed voorstelbaar wat Joni doet, en op de keper beschouwd niet zo heel erg verontrustend. Dat is een gemiste kans in dit verder aardig geschreven en redelijk onderhoudende boek. Van Praag had het meer kunnen laten schuren door Joni’s gedrag uit het niets te laten komen. Een rotkind dat zomaar rot is, zonder reden.

De laatste alinea had beter achterwege kunnen blijven. Een metafoor over een fruitschaal waar altijd wel een vrucht bij ligt die gaat rotten. Een rotte plek die nooit meer weggaat en waarvan je mag hopen dat hij niet teveel opvalt. Van Praag sluit dit moralistische betoogje af met een overbodige en slachtofferige vraag: ‘Zou iedereen dit hebben? Of ben ik de enige?’. Daarmee loopt het boek leeg als een lekke band. Daar had de uitgever misschien iets over moeten zeggen, in plaats van over de titel, als ze zich er dan toch mee wilden bemoeien.

Titel Boek:

Nooit meer lief

Auteur:

Anna van Praag

Kaft:
Tags : jeugdboekLiefde en vriendschapRuzie en pesten