‘Er gebeurde bijna niets’ van Meg Rosoff, vertaling Jenny de Jonge, Luitingh Sijthoff, 15+
Een jeugdroman waarin de hoofdpersoon wereldnieuws wordt, de titel Er gebeurde bijna niets meegeven, is een hogere vorm van ironie. Meg Rossof sluit haar zomertrilogie af met een verhaal dat op een grandiose manier ontspoort. Na het zinderende De Godden broers en het in New York spelende Dat soort vrienden komt de zomer in vele opzichten tot een hoogepunt in het verhaal van Callum. De Engelse jongen keert terug van een schooluitwisseling op het Franse platteland, maar besluit op het laatste moment niet in de trein terug naar huis te stappen.
Zonder iemand in te lichten besluit hij in Parijs te blijven en beleeft hij een paar krankzinnige dagen. Via een musicerende neef belandt hij bij een concert waar een ontmoeting een maalstroom van gebeurtenissen in gang zet. Bijzonder voor Callum, want hij heeft een mislukte zomer achter de rug. Hij was op uitwisseling gestuurd om ‘zijn persoonlijkheid een boost te geven’ maar het is niet gegaan zoals het doorgaans lijkte gaan. Hij maakte geen vrienden voor het leven en verloor ook al niet zijn maagdelijkheid.
Rosoff is een verfijnd stilist en zet ook deze jongeman weer haarscherp neer. Een faalhaas zonder zelfvertrouwen die een kluns is in de liefde en maar niet met de Franse cultuur en taal uit de verf kan. Vooral de taalbarière is een fijne rode draad die de nervositeit en onhandigheid van Callum treffend weergeeft. Hij spreekt iemand die net zo goed advocaat als advocado-importeur zou kunnen zijn, hij moet er naar gissen.
Het besluit van Callum om niet in de trein te stappen is een atypische daad voor zo’n onzekere geest, en heeft onvermoed grote gevolgen die de schuchtere jongeman volop in de spotlights zetten. Het verandert die zomer waarin niks gebeurde, in een paar dagen in een zomer waarin meer gebeurt dan in de meeste mensenlevens. Het is groots en meeslepend in de overdrive en het gebeurt allemaal ondanks zichzelf. Alsof hij in de Matrix is beland, constateert hij zelf. Callum wordt ergens in betrokken en meegesleept, dat past in een groot maatschappelijk verhaal rond bezorgdheid over de toekomst van de wereld. In de absurd hete Parijse zomer waarin vanwege de hitte zelfs een avondklok is ingesteld, is de klimaatcrisis bijna letterlijk voelbaar.
Rosoff slaagt er in om een ogenschijnlijk ongeloofwaardig verhaal aannemelijk en urgent te laten overkomen. Dat is knap.
