Prometheus
Linde Faas
‘Het was niet altijd zo. Vroeger werd er gelachen en feestgevierd’. Uit de eerste zinnen van het eerste kinderboek van Griet Op de Beeck wordt meteen duidelijk dat het geen vrolijk niks-aan-de-hand-verhaal gaat worden. Het is geen vlucht van haar volwassen boeken die doorgaans over zware thema’s gaan. Jij mag alles zijn ligt in het verlengde ervan.
De negenjarige Lexi heeft het thuis zwaar met een depressieve moeder die vooral op bed ligt en een vader die veel aan het werk is en zich geen raad weet met de situatie. Pogingen van Lexi om haar moeder op te vrolijken blijken vruchteloos. Hoe naar en vervelend dat is, wordt de lezer danig ingepeperd in het nogal slepende eerste deel van het boek. Het verhaal krijgt meer dynamiek en diepgang als Lexi bij een vergeten tante gaat logeren, nadat moeder is opgenomen op een psychiatrische afdeling.
Deze alleenstaande tante Arizona is een fijn personage voor een kinderboek. Een beetje hoekig en niet gewend aan een kind in huis, maar ze doet erg haar best. Gelukkig ontpopt ze zich niet binnen de kortste keren tot die vrolijke vriendin die alles goed vindt. Het moeizame en onhandige contact tussen Lexi en haar tante levert heerlijk ongemakkelijke situaties en dialogen op. Mooi is het ook contact met de buurvrouw, een van de weinige volwassenen door wie Lexi zich serieus genomen voelt. Ze stelt ‘geen vervelend-nieuwsgierige vragen, geen hoe gaat het op school- achtige vragen. Maar vragen die haar het gevoel geven dat er echt naar haar wordt geluisterd.’
De Beeck neemt de relatie tussen kinderen en volwassenen als centraal thema, zoals ze ook in sommige van haar andere boeken deed. Waarom voelen kinderen zich vaak zo verantwoordelijk voor het geluk van hun ouders en draaien ze de rollen om, en wat betekent dat voor hun ontwikkeling? Daar geeft De Beeck een redelijk overtuigend antwoord, al laat ze haar hoofdpersoon wel erg veel op haar schouders torsen. .
Als Lexi ontdekt waarom haar tante zo’n verweesde en eenzame indruk maakt, komt er vaart in het verhaal. Lexi vindt dat ze ook deze pijnlijke situatie op moet lossen en gaat voortvarend en met succes aan de slag. Daarmee is het probleem van haar moeder nog niet opgelost. Daarvoor kiest ze een merkwaardige en wat ongeloofwaardige uitweg die de boel op scherp zet en tot een iets te moralistisch slot leidt.
De Beeck gaat net iets teveel op de knieën gaat, zoals in de wat kinderachtige lijstjes die Lexi maakt. Een prima maar geen overdonderend debuut als kinderboekenauteur dus.
