Zal ik een bedgeheimpje verklappen? Nou vooruit. Ik (48) lees mijn partner (49) een paar keer per week voor. Voor het slapen gaan. Voor tv's, pads, pods en phones is het op onze slaapkamer streng verboden maar boeken zijn er meer dan welkom. Regelmatig lees ik voor, soms uit een boek dat ik toch al aan het lezen was. Zomaar een alinea of een hoofdstuk. Of uit een boek dat zich er voor leent. De afgelopen weken las ik dierenverhaaltjes voor uit het prachtige Op een ochtend vroeg in de zomer, ik deed een leuk stemmetje na en we praatten nog wat over de duizendpoot of het schrijven van brieven. En vallen rustig in slaap.
Een kind kan de was doen. Nou ja, dat is het punt: je hebt dus niet perse kinderen nodig om voor te lezen. Ook leuk natuurlijk, er kan niet genoeg aan kinderen worden voorgelezen. Daar zijn de Nationale Voorleesdagen, die vandaag van start gaan, natuurlijk vooral voor bedoeld. Maar laten we elkaar als volwassenen ook eens wat vaker voorlezen. Aan de eettafel, net voor het toetje, 's avonds bij de koffie (wel even de tv uitzetten) of op een bankje in de tuin.
Het mooie van voorlezen is dat het de aandacht vraagt, van de voorlezer en de voorgelezene. Er is concentratie voor nodig, je zit even samen in hetzelde verhaal. Kom daar nog maar eens om tegenwoordig. Mijn devies: leest vaker voor, aan je geliefde, aan vrienden of aan onbekende. Omdat je in zo'n mooi boek bezig bent, dat je het wel moet delen. Hoe fijn is het als iemand naast je in de trein vraagt: "Moet je dit nou horen, mag ik je even een stukje voorlezen?". Ja graag!
