Kinderboek

Mathilde Stein lijdt in dit boek aan de ziekte die ik maar de 'aandoening aan de voltooid verleden tijd' zal noemen. Geen zeldzame kwaal helaas en een zeer hardnekkige. Gelukkig is de kwaal makkelijk te verhelpen, met de hulp van een redacteur of een oplettende recensent. Lees bijvoorbeeld deze zin:

Er gaat de laatste jaren altijd iets mis met Sinterklaas. Een trend die is ingezet door het ongelooflijk populaire Sinterklaasjournaal en overgenomen door vrijwel ieder plaatselijk Sinterklaascomité. Zonder lekke boot, gestolen pakjes of het gebroken been van de hoofdpiet schijnt het niet meer te kunnen. Charlotte Dematons fulmineert in de

Tja, wat moet je over dit boek zeggen? Dat het een wonder is dat al dit knip-en stanswerk op de vierkante millimeter minder dan dertig euro kost? Dat het met de grote K van Kunst en Knap is? Dat ik me afvraag wat kinderen hiervan vinden? En dat ze er

Dat zou ik nooit doen! is een non-fictieboek van Bette Westera en Naomi Tieman met illustraties van Sylvia Weve en heeft als ondertitel 'Hoe goed ken jij je zelf' en staat 'boordevol tests, raadsels en filmpjes'. Een goede samenvatting: het is een boordevol boek over sociale psychologie waarin van alles

Een Sinterklaasboek waar geen mijter, zwarte piet, boot of pepernoot in voor komt. Feitelijk ook geen Sinterklaas, al is de vader van de drie jongens die in de pekelton geraken ,de goedheiligman in Wie klopt daar? van Bart Moeyaert. De Vlaamse auteur nam één van de legenden over Sinterklaas en

Alain Verster maakte als illustrator een verpletterende indruk met zijn prenten voor De duif die niet kon duiken. Een debutant met een geheel eigen stijl die met zijn tweede album gelukkig de verwachting waarmaakt. Verster gaat door in dezelfde lijn en al is de verrassing nu minder, zijn prenten blijven

Sofie en de pinguïns verscheen in 2012 en was een alleraardigst 'mensen-en-dieren-boek' met veel grappige extra's en illustraties. Wel zo'n boek waarvan één deel wel genoeg leek te zijn maar ja, de serie-ziekte heerst en dus verschijnt ook van dit boek een volgend deel. En verhip, Sofie en het vliegende jongetje

De dunne grens tussen waan en werkelijkheid is de rode draad van Dertien rennende hertjes. Het thema is niet nieuw, in veel jeugdboeken komen denkbeeldige vriendjes en figuren voor die de karakters helpen om zich door het leven te slaan. Meestal gaat daar een traumatische gebeurtenis aan vooraf of zijn

Guido van Genechten heeft een fascinatie voor de achterzijde van ons lichaam, om het beschaafd uit te drukken. De titels van eerdere prentenboeken zeggen voldoende: De wiebelbillenboogie en Mag ik eens in je luier kijken. En ook Superbeesje is onderweg heeft het zelfde thema. Hij completteert het kwartet nu met

Tosca Menten is een no-nonsense schrijfster. Ze schrijft grappige en gekke boeken, waaronder de reeks over Dummie de Mummie, die veel kinderen aanspreken. Haar werk is pretentieloos en ze behoort niet tot het literaire keurkorps maar ze schrijft wel erg prettig en stilistisch beter dan sommige auteurs die vooral het