Charlotte, Emily en Anne zijn al snel de beste vriendinnen van Odessa in schrijversstad Scribopolis. Voor de goede verstaander: de zusje Brontë inderdaad. Odessa is op zoek naar haar vader en weet niet of dat nou Kafka of Flaubert is, ze hoopt op Shakespeare. De grote namen uit de wereldliteratuur dus. Peter van Olmen zet niet lullig in met zijn debuut De Kleine Odessa. Een gelaagde fantasyroman waarin naast al die beroemde schrijvers ook nog eens een stoet aan eenhoorns, draken en mythologische wezen voorbij marcheert. Van Olmen creëert een wereld waarin bestaande personages en verzonnen figuren naast elkaar bestaan en met elkaar de strijd gaan.
De zoektocht van Odessa naar haar vader is de rode draad. Ze komt via ingewikkelde wegen terecht in de schrijversstad waar romanfiguren middels zogenaamd muzenpoeder uit de boeken tevoorschijn worden gehaald. Ook is er nog een magisch boek dat een grote rol speelt en kan Odessa via een soort Olympische Spelen dichter bij de waarheid komen. Ze wordt daarbij geplaagd door warme gevoelens voor Orpheus en gesteund door een wat maffe, sigarenrokende vogel die vooral geen mus genoemd mag worden en snedig commentaar vanaf de zijlijn geeft. Kortom: het is niet bepaald misselijk wat deze debuterende Vlaming ons voorschotelt.
Van Olmen legt de lat hoog voor de lezer maar ook zeker voor zichzelf, op het gevaar af dat hij ten onder gaat in de veelheid van lijnen en lagen. Een roman als deze kan gemakkelijk gaan rammelen omdat de auteur zich vertilt aan de potpourri van personages en thema’s. Gelukkig gebeurt dat niet en houdt Van Olmen het hoofd boven water. Het stramien is stevig en de details zijn dubbel gechecked zodat de de ingewikkelde puzzelstukjes sluitend in elkaar passen.
Hoe kunstig Van Olmen alle personages en lijnen ook samen weet te brengen, echt heel spannend wil het niet worden. De plot is behoorlijk doorzichtig en al vrij snel heeft de oplettende lezer door wie de vader van Odessa is. Daarna gaat ze nog een hele serie aan confrontaties aan en valt ze regelmatig in zwijm, om even zo vaak weer op te staan en door te gaan. Het gaat daardoor wat trekken en irriteren maar gelukkig is daar dan dan weer net op tijd Lode A., de niet-mus, die voor een kwinkslag zorgt en lucht in de dreigende bombast brengt. Het had een onsje minder gemogen maar we mogen toch wel spreken van een verrassend debuut dat ook veelbelovend genoemd mag worden.
De kleine Odessa – het levende boek
Peter van Olmen
