Een eerbetoon aan Pippi Langkous

Het ligt voor de hand om Tonje met Pippi Langkous te vergelijken. Een eigenwijs en huppelend meisje dat niet vies is van kattekwaad, een goed hart heeft en in Scandinavie opgroeit. Meneer Nilson, het aapje van Pippi, is vervangen door Meeuwmans, de meeuw die meereist op het hoofd van Tonja.

In dit geval is die parallel gelukkig geen zwaktebod maar eerder een eerbetoon aan Pippi.  Tonja kan heel goed op eigen benen staan. Ze woont in het Glimmerdal en is bevriend met de oude Gunnvald die een boerderij verderop woont. Kortgeleden heeft Klaus Hagen zijn Heilzame Camping in het dal gevestigd waar kinderen en dieren niet welkom zijn.

Een overlijdensbericht dat per brief bij Gunnvald arriveert, verandert het rustige leventje in het dal waar het tot dan voornamelijk ging over de vraag wie het best kan stuursleeen. De oude man blijkt al die tijd een enorm geheim bij zich te hebben gedragen. Raar, vindt Tonje want vrienden vertellen elkaar toch alles? De gebeurtenissen daarna, brengen haar nog meer in de war. Tonje worstelt met haar loyaliteit en vraagt zich af wat ze zelf verkeerd heeft gedaan. Ze hoort uit de mond van een alcoholist dat ‘het nooit de fout is van de kinderen’, al die rare toestanden die volwassenen veroorzaken.

Sommige volwassenen in het Glimmerdal maken er inderdaad een zootje van en Tonje leert veel over menselijke verhoudingen. De vriendschap tussen haar en de oude man is bij vlagen ontroerend. Tonja is een grappig, lief en kwetsbaar meisje dat met enorme positiviteit en vasthoudendheid door het leven gaat. Dat alles aan het eind helemaal goed komt en iedereen nog lang en gelukkig leeft, is niet storend maar kan eenvoudigweg niet anders.

Tonje en de geheime brief is een heerlijk feel-good boel met veel humor dat nog goed geschreven is ook. Een aanrader dus. En het was nog lang gezellig in het Glimmerdal.

Kaft: