Overvolle jeugdroman over Egyptische revolutie

Monique Samuel Dansen tussen golven traangas Genre: Jeugdboek
Uitgever: Querido

Een jeugdboek over de revolutie in sommige landen in het Midden-Oosten was er in ons land nog niet. Het klinkt op zich niet vreemd dat Monique Samuel het heeft geschreven.De Nederlandse politicologe heeft een Egyptische achtergrond en werd bekend als deskundige tijdens de Arabische Lente, met name de opstand in Egypte. Ze heeft kennis van zaken en kan schrijven. Ze publiceerde veel non-fictie maar ook een roman. Een jeugdboek is andere kost, blijkt uit Dansen tussen golven traangas.Het is op zich een moedige poging maar gaat helaas ten onder aan ambities. En dat is jammer bij zo’n belangrijk onderwerp.

Samuel baseerde zich op een schokkend filmpje waarin te zien is hoe een jongen in een straat in Alexandrië met open armen de politie tegemoet loopt en zonder pardon wordt neergeschoten. Een meedogenloze executie en volgens de flaptekst ‘wist Samuel meteen dat ze over deze grote onbekende held een roman wilde schrijven’. Het boek beschrijft de belevenissen van vier jongeren tijdens de dagen van protest. Mohammed (uit het filmpje) is neergezet als een jongen uit een moslimgezin die vooral wil dansen en gevoelens heeft voor jongens. Ondertussen is de christelijke Samya smoorverliefd op hem. Abdelrahman lijkt via een moskee de radicale kant uit te gaan en Layla (de zus van Mohammed) start een blog. Het zijn gewone jongeren, die iets van hun toekomst willen maken en zichzelf willen zijn maar tal van obstakels op hun weg vinden. Ze vertellen los van elkaar hun verhaal en net als je er een beetje in komt, krijgt een ander weer het woord.

Er komt erg veel samen (religie, politiek, liefde, homoseksualiteit, ouders, vrijheid, social media etc. etc)  in deze roman die domweg te dun is om het allemaal te behappen. De focus had op één hoofdpersoon of onderwerp moeten liggen of het had een veel lijviger boekwerk moeten zijn waarin de hoofdpersonen veel meer ontwikkeling konden doormaken.  Nu is het een afgeraffeld en schematisch verhaal waarin geen van de hoofdpersonen en thema’s goed tot hun recht komt. Jammer, want de ontwikkelingen in het Midden-Oosten en de islam zijn er belangrijk genoeg voor.  En Samuel haakt wel degelijk in op de juiste thema’s en durft de vinger op zere plekken te leggen. Maar een roman op deze manier is domweg geen geschikte vorm voor de complexe problematiek.  Dat had uitgeverij Querido moeten inzien en wellicht was de keuze voor een non-fictie boek veel beter uitgepakt.

Het filmpje waar Samuels door geraakt werd, kun je hier bekijken, het zijn schokkende beelden maar het is een waarheid waar we niet omheen kunnen.