Dit is niet de vader die Tess verzonnen had

Anna Woltz Mijn bijzonder rare week met Tess Genre: Kinderboek
Uitgever: Querido

Tijdens een vakantie op Texel loopt Samuel tegen Tess aan, die alleen met haar moeder op het eiland woont. Zij danst op de parkeerplaats, hij wil een begrafenis regelen voor een dode parkiet. Ze houden beiden wel een beetje van ‘raar’ en kunnen het meteen goed vinden al maakt de eigenzinnige en bazige Tess het de onzekere Samuel niet gemakkelijk. Tess heeft een missie nadat ze er via een foto-album van haar moeder achter gekomen is wie haar biologische vader is. Ze heeft hem met een smoes naar het eiland gelokt, door een vakantiehuis aan hem te verhuren. De beste man weet van niks en wordt uitgebreid getest door Samuel en lijkt aanvankelijk met vlag en wimpel te slagen maar maakt dan een opmerking waardoor alles anders wordt.

Woltz verpakt een aantal interessante thema’s in een vlot lopend en zeer onderhoudend verhaal met veel humor en dwaasheid. Toch houdt ze de hoofdlijnen strak in de gaten. Wat is de betekenis van familie en wanneer is een vader eigenlijk een vader? Gaat het hier om zomaar een man die toevallig naar bed ging met de moeder van Tess? Tess heeft een beeld van een vader en daar voldoet deze man met ‘een versleten broek en een kinderachtig t-shirt’ na een tijdje niet meer aan. Ze hoeft hem niet meer: ‘De vader die ik verzonnen had, was veel leuker’. Ze trekt meteen maar het hele begrip familie in twijfel wat Samuel dan weer aan het denken zet. Als familie echt niets voorstelt waarom trekt zijn vader dan zoveel tijd uit voor hem en zijn broer?

Samuel is ondertussen erg met de dood bezig, een thema dat er aanvankelijk aan de haren bijgesleept lijkt maar wel erg zorgvuldig wordt uitgewerkt. Van de begrafenis van de dode parkiet, via de vraag of de laatste dinosaurus het erg vond om dood te gaan tot de belofte van Tess dat ze toch echt op de begrafenis van Samuel zal zijn. Samuel besluit dat het heel simpel is: deze man is de vader van Tess, hij moet het alleen nog een beetje leren om een vader te zijn. ‘Hij was pas een man’.  In een spannende en razendsnelle apotheose (waarbij de vertrektijden van de boot slim wordt ingezet) zorgt Samuel er tot zijn eigen verbazing voor dat de cirkel rond komt.

Wat een prachtig boek is dit, het doet stiekem aan het werk van Guus Kuijer denken. Eigenwijze kinderen die willen weten hoe het zit. Woltz gaat op een speelse manier om met de vragen die ze oproept en laat de personages zelf naar de antwoorden zoeken. Samuel en Tess zijn karakters om in te lijsten, net als hun ouders trouwens. Anna Woltz schreef, ondanks haar relatief jonge leeftijd, al een enorme hoeveelheid boeken en heeft na verandering van uitgever, besloten om wat meer tijd te nemen. Als Mijn bijzonder rare week met Tess het resultaat is van die beslissing, dan pakt het heel goed uit. Anna Woltz overtreft zichzelf. Veel van haar boeken zijn goed maar tot nu toe bleef het gevoel knagen dat het er er niet helemaal uitkwam. Ondanks de gebrekkige titel en het spuuglelijke omslag (Querido is wat dat betreft de weg een beetje kwijt) is dit boek zonder twijfel het hoogtepunt in het oeuvre van Woltz tot nu toe. En met haar dertig jaar heeft, en neemt, ze de tijd, dus dat belooft nog wat.