Van Holkema & Warendorf
15 verschillende illustratoren
Vijftien sprookjes schreef ze, Janneke Schotveld, met illustraties van net zoveel verschillende illustratoren die het verdienen om genoemd te worden: Thé Tjong-Khing, Georgien Overwater, Peter-Paul Rauwerda, Linde Faas, Alex de Wolf, Marieke Nelissen, Lisa van Winsen, Marijke Klompmaker, Annet Schaap, Pyhai, Djenné Fila, Milja Praagman, Martijn van der Linden, Kees de Boer en Marja Meijer. Een bont palet met een aantal nieuwe namen. Schotveld had zelf een grote stem in de keuze en shopte in het bestand van diversiteitsuitgeverij Rose Stories, waardoor we kennismaken met nieuwe namen als Pyhai en Djenné Fila. Een eervolle vermelding voor Marieke Nelissen voor haar schitterende tekening van de lettervreter.
Het eerste sprookje (naar de titel van het boek) gaat over de bio-industrie, dan zitten we er meteen maar lekker in. Het sprookje eindigt er mee dat de kikkers allemaal worden vrijgelaten in de koninklijke vijver en het eten van kikkerbilletjes wordt verboden. In het volgende verhaal Prinses Ishana van overzee zoeken de koningin en koning een partner voor hun dochter en laten duizenden prinsen op audiënte komen maar hun dochter kiest voor een meisje. In het derde sprookje Joris en de eendagsvlieg heeft Joris geen zin om uit bed te komen totdat een vlieg hem duidelijk maakt dat er geen tijd te verspillen is.
De kikkerbilletjes van de koning staat vol met dit soort moderne sprookjes met een soort van moraal. Niks mis met die boodschapjes, je kunt ze rustig links laten liggen, ze worden niet opgedrongen, maar ze zijn er lekker wel. Een prinses kan ook verliefd worden op een meisje, twee koningen kunnen best een kindje krijgen, een ridder kan een ridster zijn, je moet ook eens buiten gaan spelen in plaats van de hele dag op die i-pad. Sprookjes horen iets meer te zeggen dan het verhaal alleen, dat is altijd zo geweest. Zolang het verhaal maar in orde is en dat is hier doorgaans het geval. Bijzonder is de aandacht voor de overvolle agenda van kinderen en het getob en pieker dat daaruit voorkomt. Het piekermannetje prikt de piekers door, over de komende schoolweek en het hockeytournooi.
Niet alle verhalen doorstaan de kwaliteitstoets met glans maar ook dat is een beetje eigen aan sprookjesboeken. De lettervreter en vooral het bijkans briljante Het papiervisvissertje hebben het dan weer in zich om een klassieker te worden. ‘Papiervisvissertjes zijn kleine, vriendelijke mannetjes met een schepnetje en één heel scherp oog. Ze rennen over de boekenplanken en vissen alsof hun leven ervan afhangt.’ Daar is Schotveld als verteller het meest op dreef. In veel andere sprookjes zijn het vooral de humor en losheid, verwijzingen naar andere sprookjes en verhalen (ook binnen het boek zelf, en Lampje wordt genoemd) en de moderne thema’s die het boek uittillen boven zomaar een sprookjesboek.
Janneke Schotveld wordt over dit boek geïnterviewd in aflevering drie van De Grote Vriendelijke Podcast.
