Inmiddels zijn er al vier delen verschenen in die Slash-reeks, waarbij het de bedoeling is dat jongeren hun eigen verhaal vertellen aan een schrijver die er een roman over schrijft. Toen ik puber was, bestond een dergelijke reeks van Lemniscaat, al kwam daar geen jongere aan te pas volgens mij. In mijn herinnering heette dat de ‘kommer en kwel’-reeks maar dat zal wel niet de officiele benaming zijn geweest. Het waren boeken over onderwerpen waar jongeren mee te maken konden krijgen: de dood in allerlei vormen, echtscheiding, (homo)seksualiteit, vriendschap, etcetera. Meestal vanuit een probleemstelling geschreven en vaak niet al te literair maar ik smulde er van. In die zin zullen de Slashboeken in een behoefte voorzien en het eerste deel was veelbelovend omdat het over een onderwerp (politieke vluchteling) van deze tijd gaat en er een echte literaire roman van is gemaakt.
Deel 2 en 3 heb ik nog niet gelezen maar de onderwerpen lijken wat obligater: respectievelijk het leven in een pleeggezin en het verwerken van het verlies van een vriend na een dodelijk ongeluk. Het meest recente deel heet Hou van mij en gaat over een meisje dat in een begeleid-wonen project terecht komt omdat het haar niet lukt om een goede relatie op te bouwen met haar moeder en diens nieuwe vriend. Het leven in het wegloopmeidenhuis valt ook niet mee maar uiteindelijk slaagt de 17-jarige Monisha er in, met vallen en opstaan, haar leven invulling te geven. Dat vallen en opstaan wordt in deze roman chronologisch weergegeven. Monisha werkt een reeks aan vriendjes af, heeft problemen op school en wordt teleurgesteld in vriendschappen. De uiteindelijke vraag lijkt te zijn of ze, net als haar moeder, al op jonge leeftijd voor het moederschap zal kiezen. Ongetwijfeld een herkenbaar verhaal voor veel meiden maar helaas is het nogal plichtmatig opgeschreven. Daardoor is het een clichematig relaas waar weinig leesplezier aan te beleven is.
Hou van mij
Yasmine van Leur
Corien Botman