close
Dé recensiesite over jeugdliteratuur
12+

Op de zeventachtigste verdieping wonen krokodillen

Shaun Tan Verhalen uit de binnenstad Jeugdboek
Querido
Eva Gerlach
Waardering: 8.0

Enkele van de eerste zinnen van de Verhalen uit de binnenstad van Shaun Tan: ‘Op de zeventachtigste verdieping wonen krokodillen’ en ‘Op een middag veranderden de directieleden allemaal in kikkers’ en ‘De vlinders kwamen in de lunchpauze’. Stuk voor stuk intrigerend en nopend tot verder lezen. Dat van die krokodillen hadden de meeste mensen niet door, ondanks dat er ‘krokodillen’ bij een van de liftknopjes staat. Het is geen geheim maar het wordt niet geloofd of ze willen het niet weten, en als de medewerkers in het gebouw doorkrijgen dat het klopt, vinden ze het tegennatuurlijk en eisen ze dat de krokodillen zo snel mogelijk terug gaan naar hun plekje in de natuur.

Dat van die vlinders die in de lunchpauze kwamen, was zo overweldigend dat er op dat moment geen vragen bij gesteld werden. Tan schrijft dat zo op, om een indruk te geven van zijn stijl: ‘Het gebabbel in onze hoofden verstomde, het eindeloze lint van de commentaarstem die altijd alles uit elkaar pluist op zoek naar en gevolg, een of andere nuttige betekenis, een waarde, een voorteken – het stopte allemaal, en de vlinders kwamen naar ons toe’.

Een nieuw boek van Shaun Tan is een gebeurtenis, dit boek ligt in de lijn van het magnifieke Verhalen uit een verre voorstad  en is minder een prentenboek dan bijvoorbeeld Het ding en ik, De aankomst en Regels van de zomer. De vervreemdende prenten van de winnaar van de Astrid Lindgren Memorial Award van 2011 zijn vermaard. Het is nooit precies duidelijk wat je ziet, wat er gebeurt en waar het verhaal precies over gaat. Het is vooral intrigerend. Dat geldt ook voor zijn verhalen die in dit nieuwste boek een overkoepelend thema hebben: de wijze waarop de mens los is geraakt van de natuur. Alle verhalen hebben een link met dieren die een plek in de stad hebben ingenomen. Of in de hoofden van mensen. Dromen, nachtmerries, verbeelding; Tan laat het in het midden.

‘Waar geld bij elkaar komt, daar volgen de duiven. Ze vliegen massaal naar de grote financiële centra, waar je ze als een horde accountants met van die chique grijze gilets, blinkende boorden en felle oogjes ziet rondparaderen; en maar knikken en doelgericht heen en weer schieten tussen de inktzwarte schoenen van de handelsbankiers; continu aan het marchanderen over een leuke winst’. Let op: dit is één zin, kunstig vertaald door Eva Gerlach. Of het geschikt is voor kinderen, waag ik te betwijfelen. Voor hen is het proza waarschijnlijk te gesloten en ondoorgrondelijk.

Het boek begint adembenemend met de verhalen over de krokodillen en de vlinders maar dat wordt na een verhaal of tien wat minder. Het is veel en sommige verhalen zijn zo dichtgetimmerd dat er weinig lucht in zit. Maar dan volgt weer zo’n pareltje over de directieleden die in  kikkers veranderen. Dat wordt ontdekt door de secretaresse.. Zij overdenkt haar leven als ondergeschikte van wie vrijwel niemand de naam onthoudt. Maar herinnert zich ook de lessen van haar moeder over vergevingsgezindheid. Ze besluit voor de kikkers te gaan zorgen.

De illustraties vormen meestal een los beeldverhaal en zijn een welkome aanvulling op de teksten. De beer op de trap van het gerechtgsgebouw en de schitterende prent van de vlinders boven de stad, behoren tot de hoogtepunten. Net als de persoon met de maanvis in de armen, die ook op de cover staat. Een schitterende tekening die in één beeld alles zegt over het vervreemdende maar toch semi-realistischische werk van Shaun Tan. Hij trekt je een wereld in die al snel niet meer zo onlogisch lijkt.

 

 

Tags : Dieren en natuurFantasieillustratiesjeugdboekKinderboekmagiestadverhalenVoorleesboek