bos

Peer van Mohana van den Kroonenberg, illustraties: Karst-Janneke Rogaar, Querido, 5+ De ouders van Kai zijn doodnormale mensen en dus geloven ze niet in kabouters en sprookjes. Dat doen immers alleen rare mensen. 'Kabouters zijn verzinsels van mensen die een beetje anders zijn'. Zoals tante Fee (what's in a name),

De wirwarwezels van Yvonne Jagtenberg, Gottmer, 4+ In het allerlaatste verhaal wordt de vraag over vriendschap gesteld. Bub is een beetje verdrietig als Arti hem zijn één-na-beste vriend noemt. Wie dan zijn beste vriend is? Zijn bed natuurlijk. Die houdt hem warm en zorgt ervoor dat hij kan slapen. Maar

Dit boek is vóór de wolf van Bibi Dumon Tak, illustraties Barbara Stok, Querido, 8+ De belangrijkste lessen voor als je een wolf tegenkomt: niet aaien, blijf staan en kijk hoe mooi hij is, én maak een foto voor later. Dat het maar duidelijk is: Bibi Dumon Tak vindt wolven

Morgen ben IK de baas! van Jörg Möhle, vertaling J.H. Gever, Gottmer, 4+ Als je beste vriend met iemand anders aan het spelen is. Wezel is verontwaardigd als hij Beer en Das samen bezig ziet. Dat kan toch niet zomaar. Beer reageert laconiek: 'Das is niet van jou, hoor. Jij

'Roodkapje' van Bethan Woollvin, vertaling Berd Ruttenberg, Hoogland & Van Klaveren, 4+ Het zijn de ogen. Niet voor niks vormen ze het beeld op het omslag, net onder het rode kapje. Er is van alles in die ogen te zien, vanaf de eerste prent. Vooral argwaan en oplettendheid en een

'De restjes van de zon' van Edward van de Vendel. Illustraties: Jet Parent. Uitgeverij Querido, 4+ Hij kan toch niet zomaar weg zijn, denken de dieren. De zon heeft wekenlang zonneschijn over ze heen gegooid. Waar is dat licht dan gebleven? Er moeten ergens nog restjes zijn. Hen een beetje

Het zou toeval kunnen dat Tess Waterkers vijftig jaar na het verschijnen van de klassieker Waterschapsheuvel van Richard Adams tot ons komt. De Amerikaan Gregory Maguire heeft meerdere bewerkingen van klassieke kinderverhalen op zijn naam heeft en de overeenkomsten tussen dit boek en de klassieker zijn onmiskenbaar: het startpunt van

In het eerste hoofdstuk van deze lijvige roman komt het in een paar scenes tot de kern. De androïde Giovanni Lawson voelt pijn in zijn borst en laat daar een berekening op los. Getallen liegen nooit en zeggen hem dat het om eenzaamheid gaat. In de jaren daarna verergert de

Ze zien er vaak net zo merkwaardig uit als de namen die ze hebben gekregen. Wat te denken van de braakrussula, de getande kaaszwam, de satansboleet of de lorkenslijmkop? Soms is meteen duidelijk waarom ze zo heten: de dodemanshand heeft vijf vinger, het fluweelpootje is rank en zacht en de

Een merkwaardig wezen landt met een ruimteschip midden in het bos en wordt daar begroet door een meisje en haar hond. Ze laat hem kennismaken met de talloze bewoners van het woud. Samen wandelen ze op de grote en kleurrijke prenten langs apen en krokodillen en zwemmen ze met vissen,