close
Dé recensiesite over jeugdliteratuur
15+

Vakantielezen 8 – De beklemming van de vredesbeweging

Ik moest tijdens dit boek nogal eens denken aan de boeken van Siebelink, Treur en Maarten ’t Hart over hun gereformeerde jeugd. In die boeken wordt een sfeer van beklemming, dogmatiek en benauwenis opgeroepen die door orthodoxe religieuze opvattingen wordt ingegeven. In Een soort familie groeit Teun op in een gezin waarin religie juist wordt verafschuwd. Zijn ouders zijn erg links en stellen hun leven in het teken van de vredesbeweging.

Nu heb ik zelf een tijdje in die vredesbeweging rondgelopen, in de tijd dat ik vervangende militaire dienst deed, en ik heb daar een gemengd gevoel aan overgehouden. Juist door de orthodoxe kanten ervan en vooral ook door de dwingende moraal en de zinloosheid van de acties. Waarom zou ik een half uur lang zwijgend in een kring op het Binnenhof moeten staan? Komt de vrede daardoor dichterbij? Ik heb die linkse vredeswereld al vaker vergeleken met de redelijke strenge gereformeerde cultuur waar ik in ben opgegroeid. Er zijn in beide werelden zoveel dingen die niet mogen, ge- en verboden en zaken die je wel en niet wordt geacht te zeggen of te vinden.

De broer van Teun, Hans, heeft op een gegeven moment genoeg van de dwingende moraal van zijn ouders en breekt er uit, met uiteindelijk rampzalige gevolgen. Van Beijnum laat hoofdpersoon Teun terugkijken op zijn jeugd op Wieringen. Het verhaal van de jeugd is indringend en mooi beschreven, in tegenstelling tot het huidige leven van Teun, dat weinig toevoegt aan het verhaal.

Ik  vond dit boek een stuk beter dan Paradiso: het leest als een tierelier en de personages zijn interessant. Maar de crux, het waarom van het verhaal en hoe dat heeft doorgewerkt, dat komt niet helemaal uit de verf.

Titel Boek:

Een soort familie

Auteur:

Kees van Beijnum

Kaft: